Ja het is weer zo ver ;)
Maandag met de kleine man naar cb geweest, wat doet hij het goed! Eindelijk op de onderste lijn (in verhouding lengte/gewicht)
Meneer is alweer 101.7cm en 15.0kg!
Gister is hij door paps opgehaald... En tjah lees vandaag op de facebook van paps, gezellig met mn meissie naar de sauna :S had ook al foto van zn zusje gezien samen met de kleine man, dus had al een vermoeden hoelaat het was...
Zie ik vanavond staan, lekker uit eten met mn meissie.... Ik kon het niet laten om te reageren (ik weet het erg slecht) dus ik vroeg en hoe heeft de kleine man het gedaan, kon hij het een beetje volhouden aan tafel...
Krijg ik een appje, hij is niet meegeweest, want hij wou pizza eten. Dus ik stuur dan ga je toch naar pizzaria? Krijg ik terug, nee wij wouden naar de japanner....
Het blijft me gewoon echt keer op keer weer raken! Ik kan er niks aan doen, het komt maar 1 keer per maand of zelfs per 3 maanden voor dat hij de kleine man komt ophalen, maar als zelfs die dagen al teveel zijn!
Hij heeft al lang leven de lol, is niet dag en nacht gebonden aan de kleine man, is het dan zoveel moeite om die paar dagen rekening met je kind te houden????
Of ik jaloers ben? Heb geen idee wat voor gevoel het is. Ik vind het onverantwoordelijk denk ik. Ik moet wel mijn hele leven aanpassen (en dat doe ik met liefde!) Maar hij kan dus maar gewoon maken wat hij wil?
Het doet me al zoveel pijn om de kleine man te moeten missen, al gun ik hem alle tijd met zn vader. Maar steeds weer lees en hoor ik dingen, waarvan ik dan denk, waarom haal je hem in hemelsnaam op????
En nee ik check niet alles, vandaag kwam het toevallig steeds in mn overzicht te staan.
Maja hopen dat hij eindelijk formulier voor school ondertekend! Want inmiddels wordt kleine man over 2 maanden 4jaar en staat nog steeds niet op school ingeschreven! Omdat paps niet wil tekenen!
reacties (0)