Weekend zonder mijn mannetje

Afgelopen donderdag ochtend was het dan zover. Maikel zou Sven ophalen voor een paar dagen bij hem. Dit was eerst alleen zaterdag/zondag omdat hij zondag Sven zijn verjaardag zou vieren. Dit is dus verandert, waarop ik vroeg, wanneer wil je Sven dan zien? Zijn voorstel was donderdag, okeej prima, en tot wanneer? Zaterdag. Goed daar kon ik nog wel mee leven (teminste heel nuchter bekeken). Woensdag avond begon het al, huilen huilen huilen.... Damnzz morgen wordt mijn mannetje gewoon gehaald en zie ik hem even niet meer terug. Het liefst had ik hem uit zijn bedje gehaald en de hele nacht met hem wezen knuffelen. Maar eenmaal op zijn kamertje lag hij zo lekker en vredig te slapen! Die wou ik niet storen. Zelf maar vol tranen uiteindelijk in slaap gevallen...
Donderdagochtend samen met Sven de tas ingepakt. Hij kwam met vanalles aanzetten, mee mee... Rond kwart over 9 smsje van Maikel gehad, ik rij nou weg.... Damnzz het gaat echt gebeuren! Rond 11uur belde hij op, ik sta voor je huis. Ik naar buiten kijken, jah het is echt zo.... Sven gepakt, tas mee en naar beneden. Mn schatje even knuffelen in de auto zetten een kus.... En da-da zwaaide Sven..... De tranen kwamen weer aanzetten.... Ik gauw naar boven en heb denk toch wel dik 2 uur zitten huilen.
Kreeg ondertussen nog een smsje van Maikel, gaat het wel met je??? Euh neej mijn kind is weg..... Stuurde hij terug, ag is maar voor paar dagen.....
Donderdag had ik het gelukkig druk, moest voor mijn werk nog wat dingen doen, en langs mijn nieuwe vestigingen om kennis te maken. Maar zo rond het eten miste ik de kleine spruit wel weer.... En 's avonds rond zijn bedtijd was het niet meer even lekker op mama's bed een flesje melk drinken....
Vrijdag ochtend heb ik uitgeslapen, niet dat ik zo moe was, maar gewoon proberen.... Maar haha het was niet gelukt.... Verder heb ik de was maar bij mijn moeder gedaan (heb nog geen wasmachine) ben wezen kijken voor een andere auto (heb de auto van Maikel gekregen maar de startmotor begeeft het zeer binnenkort) en verder wezen opruimen, woensdag zijn alle spullen hier in huis gebracht dus moet nog een plekje krijgen. Daar heb ik nou gelukkig wel tijd voor....
Maar toch voelt het niet helemaal lekker... Denk kei veel aan hem maar ben ook gewoon bang voor de reactie als hij weer thuis komt. Heeft hij mij gemist? Vind hij het echt leuk bij zijn papa (opa/oma want papa is er natuurlijk weer niet heb ik begrepen). Heb nou wel een paar keer smsje gestuurt, en krijg wel te horen dat hij plezier heeft, maar of dat echt is???
Maar goed eerst zou Sven zaterdag terug komen, maar Maikel moet werken dus dat ging niet. En zondag gaat eigenlijk ook niet want dan moet PSV voetballen. En aangezien ik maandag toch de hele dag moet werken, vond hij dat Sven wel tot maandag daar kon blijven. Tjah opzich heeft hij wel gelijk, dus ben ik maar accord gegaan. Maar verdere afspraken moeten we toch wel op papier zetten en vastleggen......