Even van me afschrijven over mijn situatie

ik moet even van me afschrijven.
Ik voel me bedrogen. Ik ben erg lang voorgelogen. Inmiddels ben ik al een hele tijd singel. Maanden na de breuk was ik het zat en wilde ik een keer antwoorden. Hij bleef altijd vaag en overal om heen draaien. Maar op een gegeven moment was ik het zat en heb ik antwoorden geeist. Toen kwam ik er achter dat hij over nog veel meer dingen heeft gelogen als dat ik al wist. Ook heeft hij zeer veel verzwegen. Dit over een periode van ongeveer 2 jaar. Sommige dingen vermoede ik wel onbewust. Ik had echt het gevoel dat ik hem niet meer kende. Dit heb ik ook een paar keer tegen hem gezegt. Maar hij ontkende of hij zei gewoon niet terug. Het was alsof ik tegen een muur praatte. Meerdere keren toen heb ik tegen hem gezegt dat ik echt graag contact wilde. ik wilde verboden zijn in een realtie. Dingen samen doen, tijd voor elkaar. Daarbij als hij dat niet wilde hij dat dat moest zeggen maar dan zouden we uit elkaar gaan. Want van geen verbondenheid, geen contact en geen dingen samen doen werd ik echt ongelukkig. Hoe vaak ik ook het gesprek aan ging. Hij veranderde niet. Hij vondt ook niet dat we uitelkaar groeide. Ik werd ongelukkiger en ongelukkiger en ook geen leuker persoon. Die combo zorgde voor enorm veel ruzie. Ik heb toen de stekker uit onze relatie getrokken. Niet permanent maar iig tijdelijk. Ik moest iets doen om het beter te laten gaan. Hij pratte me een enorm schuldgevoel aan hierom. Ik heb gezegt wat ik nodig had om nog een relatie te hebben. Ik liet hem nadenken over wat hij nodig had en wat hij wilde doen aan onze relatie, samen verder gaan of echt uitelkaar. Op dat moment was ik heel hoog zwanger. Vlak voor dat ik beviel kreeg ik het antwoord. Hij wilde uitelkaar. De reden die ik kreeg was hee knullig... Hij wilde de kinderen geen valse belofte doen want stel dat het niet zou werken dus dan maar gewoon niet proberen. Ik vond het toen zo raar! Want toch juist voor je kinderen wil je het weer proberen?! Ik heb het er toen maar bij gelaten want hij wil me niet en dan hoef ik hem niet te overtuigen. Later werd ik gek en gek en nog meer gek. Waarom?! ik eisde een gesprek. ongeveer 3 maand na onze breuk kreeg ik antwoorden. Antwoorden waar ik dus toen al meer dan 2 jaar op zat te wachten... Al twee jaar lang werd ik bedrogen en belogen. Elke keer dat ik hem er mee confronteerde loog hij. Iets waar ik nu heel erg mee zit is dat hij wist dat mijn grootste nachtmerie was alleen staande moeder zijn of worden. Op het moment dat ik zwanger raakte was hij dus al zo aan het liegen en dingen aan het doen in onze relatie wat ik niet oke vond. Hij wist dat ik daarom onze relatie zou stoppen. Maar hij zei gewoon niets. Liet de zwangerschap gebeuren en zweeg. Nu ben ik alleenstaande moeder van een baby. Mijn grootste nachtmerie. En eerlijk het voelt ook als een nachtmerie. De meeste nachten slaap ik maximaal 3a 4 uur en dan gebroken. Ik ben verschrikkelijk moe en heb een kort lontje. Ik heb de kinderen eigenlijk 100% bij me en heb zelden een moment voor mezelf. Het is zo verschrikkelijk zwaar dat het genieten echt verdwijnt. Ik ben de dupe van zijn leugens van zijn bedrog. Hij heeft heel veel vrije tijd, kan slapen wanneer die wil. Dat terwijl ik verdrink. Ik ben echt boos en gefrustreerd. Mijn 3e baby is geweldig en ik hou echt van hem maar tegelijkertijd wou ik dat ik hem niet had. Niet nu, niet in deze situatie. Een baby alleen is zo zwaar. 
Ik heb gelukkig veel andere lieve mensen om mij heen, mensen die me op de been houden. Die maken deze kut situatie is dragelijker. Maar wat haat ik hem (mijn ex) soms. Hij heeft niet door wat en kl***zak het is. 
Uiteindelijk komt het wel goed, maar voor nu is de situatie voor mij gewoon evne echt niet leuk.