Gebroken

Ik heb lang getwijfeld of ik deze blog wel of niet moest schrijven. Maar ik moet het ergens kwijt. Mijn man en ik zijn uit elkaar. Het doet zeer. Ik heb het erg lang geprobeerd maar ik merkte gewoon elke dag dat ik er kapot aan ging. Onze verwachtingen van een relatie verschilde gewoon te veel. Iets wat mij enorm ongelukkig maakte. Ik was daardoor ook altijd enorm gefrustreerd en erg veel boos. We hadden dan ook zeer veel ruzie. De ruzies werden de laatste tijd steeds erger. Zo erg dat ik ook gewoon bang werd dat de kinderen er last van zouden krijgen. Momenteel wonen we nog in hetzelfde huis maar we proberen elkaar zo veel mogelijk te ontlopen door er voor te zorgen dat er maar 1 van ons thuis is. Eigenlijk geen houden aan maar goed een andere woning is er niet zomaar.  We gaan nog niet 100% definitief uit elkaar maar we moeten echt wel even een paarmaand uit elkaar. Kijken wat kunnen we veranderen en ook vooral wat willen we veranderen.  Want verandering is echt nodig om nog weer bij elkaar te kunnen komen.

Waar ik er de eerste dagen na de breuk er nog wel goed mee om kon gaan ben ik nu vooral enorm verdrietig. Maar ik ben niet persee verdrietig om de relatie die ik had en nu weg is. Maar de relatie die ik gehoopt had te hebben, dat die weg is en dat ik die ook niet meer kan krijgen. Ik zie reclames van dingen die ik zo graag had willen doen met mijn man maar hij niet met mij. Het doet zeer dat ik dat zeer waarschijnlijk ook niet meer ga krijgen. Ik heb er geen vertrouwen meer in dat we nog een kans hebben. We hebben het hier al zo vaak over gehad. Maar nooit kwam er verschil. Waarom dan nu wel.  Momenteel zit mijn leven dus in een rollercoaster van emoties. Ik hoop dat er snel rust komt. Ook al weet ik dat de echte klap waarschijnlijk nog moet komen als we werkelijk in een ander huis wonen. Maar goed, dat is iets waar ik nog door heen zal moeten.  Voor nu ben ik toch wel erg verdrietig.