Bevallingsverhaal

Woensdag 1 juni moest ik om 07;15 in het ziekenhuis zijn, want dan zou ik worden ingeleid.
De hele nacht bijna niet geslapen van de spanning.

S' ochtends op tijd vertrokken en ja hoor natuurlijk was het nu vreselijk druk en stonden we vast in het verkeer en kwamen we wat te laat in het ziekenhuis, maar dat was geen probleem.
Ik mocht naar de roze kamer en mocht alvast m'n bevallings kleren aan gaan doen. Daarna kwam de intake en toen werd het weer even spannend of ik wel op de normale manier mocht bevallen. Ze wisten namelijk niet of het kwaad kon i.v.m het feit dat ik vorig jaar een tia heb gehad.
Na lang overleg en lang wachten kwam om 08:45 het antwoord, ik mocht op de normale manier gaan bevallen. De verloskundige kwam langs en zou m'n bevalling samen met een stagaire gaan doen.

Ik mocht aan het infuus, maar eerst moesten ze een goede ader vinden. De stagaire mocht als eerste prikken, maar ondanks dat ik zei dat ik moeilijk te prikken ben en ze vaak een kinder naaldje gebruiken pakte ze een dikke naald prikte en inderdaad.... geen goede ader.  Daarna ging de VK zelf prikken in m'n andere hand, ook zei prikte niet goed, daarna weer in m'n andere hand en jawel die zat goed. (linkeronderarm en rechterhand wel helemaal beurs maar goed het infuus zat.
De stagaire ging voelen voor de ontsluiting en om het draadje op het hoofdje van onze kleine man te zetten voor z'n hartslag.  Ze voelde geen ontsluiting en merkte op dat z'n hoofdje nog erg hoog lag om er goed bij te kunnen. Ze zat aardig te wroeten daar van onderen en een andere verpleegster moest op m'n buik drukken om de kleine naar beneden te duwen, maar het lukte niet. Daarna ging de VK voelen die kon ook niet bij het hoofdje komen dus weer wroeten en duwen, haar lukte het ook niet, dus moest de gyn erbij komen om het dan maar te doen. Dus huppakee gyn ook naar binnen en wroeten en nog even harder op m'n buik drukken. En ja hoor het was gelukt. Ik had wel 2 cm ontsluiting maar dit had de stagaire niet gevoeld. Ik kon mooi naar z'n hartje luisteren.

Om 09:45 was alles voor elkaar en kon ik wachten op de weeën.  Dit waren eerst nog wat lichte aanvallen van misselijk zijn en af en toe een harde buik. Het was allemaal te doen nog. M'n man was op de ds bezig en ik zat een boekje te lezen. M'n man had honger en die ging nog even naar de febo om wat te eten. (er was immers nog weinig verandering dus dat kon hij makkelijk doen)
Om 11:00 werden de weeën wel wat heftiger en moest ik ze echt wegpuffen. maar het ging nog wel. Om 11:15 werden ze echt zwaar en zag ik alleen nog vlekken en kon niks meer, kreeg ik al persdrang. Lars haalde snel de verpleegkundige erbij en die riep de vk op (+ stagaire) De stagaire ging voelen, het was nu 4 cm, maar omdat ik persdrang had moest ik op m'n zij liggen aan de kant waar z'n ruggetje lag. Ik ging op m'n zij liggen en had wee naar wee naar wee. Ze bleven maar komen en werden steeds heftiger en steeds pijnlijker. Ik heb Lars z'n hand geloof ik helemaal blauw geknepen en als ik z'n hand niet had kneep ik wel ergens anders in. De verpleegkundige duwde ondertussen met elke wee m'n benen meer in fouteushouding (wat op zich wel fijn aanvoelde) De pijn in m'n rug door de weeën probeerde ik maar weg te denken. Kreeg steeds vaker persdrang en had veel moeite om dit maar weg te puffen. Om 13:00 kwam de vk +  stagaire weer, even voelen en was nu 7 cm. Ze zouden even weggaan om brood te eten, want ik moest nog 4 cm. De weeën werden nog erger, nog meer pijn en moest nu echt gaan persen hoor. Ik kon het echt niet meer ophouden. De verpleegkundige kwam erbij die zag me en heeft gelijk de vk en stagaire opgeroepen.
Ze kwamen om 13:20 binnen verpleegkundige zei dat ik het niet meer hield, stagaire ging dus weer voelen, moest nu rustig op m'n rug gaan liggen en ik had nu bijna 9 cm ontsluiting bij de volgende wee zou ze kijken of ze dat nog kon oprekken.
Het was een paar minuten voor half 2 en ik had een vreselijke persdrang net alsof ik een vreselijk grote drol moest uitpoepen. Ik mocht van de vk gaan persen en ik dacht echt nog van moet ik nu gewoon echt op de tafel gaan poepen??? Ik perste en het voelde alsof die drol vast zat, ik voelde verder helemaal niks meer, voelde geen weeën meer, maar ik mocht persen als ik een wee voelde. M'n weeën waren gewoon weggezakt dus moest ik maar gewoon persen.
En ja hoor om 13:41 had ik gewoon ons kleine mannetje in m'n armen.  Jeetje wat was dat vreemd. het ging zo snel en ik had niet eens door dat ik onze kanjer er aan het uit persen was.

Onze kleine knul heet Owen    Levi  R.  hij weegt 4380gram en is 52cm.
De apgar score na 1 min.9 na 5 min. 10 en na 10min. een 10  Hij is gewoon helemaal perfect alleen z'n linkerballetje is nog niet ingedaald.

De placenta wilde er niet graag uit. M'n weeën waren echt verdwenen dus kreeg een middeltje weer via het infuus toegediend. Er werd nog even extra op m'n buik gedrukt om de placenta te helpen. Na nog een aantal keer duwen op m'n buik en nog wat meer van dat middeltje in het infuus kwam m'n pplacenta er toch uit. Bij Devin had ik niks van m'n placenta gezien dus wilde dat deze keer wel een keer zien.

mama was vreselijk gescheurd, ze konden geen knip meer zetten dus heeft de natuur zelf maar overal ''knippen'' gezet. Ze zijn 1,5 uur bezig geweest met hechten en op plaatsen waarvan ik niet wist dat je daar ook kon uitscheuren.

We hebben 1 nacht in het ziekenhuis gelegen, waarbij het maagje van Owen is leeggepompt omdat hij bloed en vervuild vruchtwater in z'n maagje had en hierdoor erg misselijk was en veel bruine drap moest spugen.

Inmiddels zijn we thuis en lekker aan het genieten met z'n vieren.

liefs miek