Marietje beetje op....
Marietje beetje op ja....
En ik had het helemaal niet door...
Rare ik ben een beetje op. Eigenlijk niet een beetje, nee een beetje heel erg...
Vandaag bleek wel weer dat het zo ver is... Ik was op school, stond voor de klas, of na ja, ik was in een kast op zoek naar een figuurzaagje die ik NOOIT kan vinden, zo ook nu niet natuurlijk.... Ik had een blokuurtje en er waren inmiddels 70 minuutjes verstreken. De kids waren vrolijk en lief, iedereen hard aan het werk en ik hobbelde een beetje door het lokaal om iedereen te helpen. Toen ik achter in een hok op zoek ging naar de beruchte altijdkwijtzaagjes werd het opeens een beetje zwart voor m´n ogen. Ik voelde me enorm raar en wist dat ik niet lang kon blijven staan. Gelukkig zit de concierge vlakbij en strompelde ik een beetje die kant op )kids hadden niets door thank god...' ik daar aangekomen word ik half opgevangen door de lieve bezorgde concierge en krijg ik wat te drinken en te eten. Na een tijdje denk ik± Het gaat wel weer en hobbel richting lokaal. Halverwege ga ik zo´n beetje onderuit )en niet omdat ik struikelde...Ik word weer op een stoel gezet en we verhuizen naar de docentenkamer. Daar gebeurt hetzelfde nog een keertje maar dan terwijl ik gewoon stil op de stoel zit. Moederslief werkt op dezelfde school en dus wordt ik ondersteund door 2 sterke mannen naar de auto gebracht en hup richting huisarts. Die onderzoekt me van boven tot onder en concludeerd dat ik op ben zoals ze dat mooi zei. Op van alles..... En maandag nog even naar mijn eigen huisarts voor een grondig onderzoek naar de vage migraine....
En ze heeft wel gelijk... Ik kreeg van mamlief een hele lieve mail met dat het ooka llemaal enorm veel is wat er op het moment gebeurt... Om even een kleine samenvatting te geven... 2 Kleine kruimels om voor te zorgen, Loekje drinkt nog elke 3 uur, in de nacht nog wel vaker.... Ik slaap max 6 uurtjes per nacht )niet onafgebroken helaas' maar vaak zijn het er maar 5... of 4.... Ik geef nog volledige borstvoeding en kolf me suf op mijn werk... )3 daagjes in de week' Verder werkt daantje lief op zich niet ziekveel, maar wel onregelmatig en de maandag en donderdag zit hij in Utrecht voor school. We hebben net een nieuw huisje waar veel moet gebeuren dus zijn we in de avonden om en om daar aan het klussen , hoezo gezellig... Maar het is even niet anders ivm de kleintjes..... Als ik daar klus betekent dat ook meteen weer kolven natuurlijk....Daarnaast heb ik een zieke paps die veel aandacht nodig heeft en ik heb continu het gevoel er te weinig voor hem te zijn... Als ik een middag vrij ben ben ik daar, maar dat vreet ook energie.... Op school wil ik m´n best doen en haal ik alles uit de kast omdat het onzekere tijden zijn wat betreft vaste aanstellingen. Gelukkig heb ik voor volgend jaar 0,6 fte dus dat zit wel goed, maar je wil toch je best blijven doen. Ons gehele huis moet continu schoon omdat ik het anders echt te vies vind en de was blijft maar draaien... Het feit geen afwasmachine te hebben zorgt ook voor een uurtje afwassen per dag.... Daanlief heeft het heel erg druk met zijn studie en zit dus in de avonduurtjes nog te werken... Het is allemaal een beetje teveel....
Maar het gekke is, het lijkt wel alsof ik op een enorme dosis pillen leef ofzo. Ik heb een opperbest humeur, heb het idee de hele wereld aan te kunnen en na een nacht van 3 uur slaap denk ik de volgende ochtend± Beter, de zon schijnt.... ik ga met Bram de tuin verbouwen.... Mezelf kennende zou ik allang depri zijn en enorm ongezellig... Maar niets daarvan is waar, ik blijf vreemd veel vrolijk, optimistisch en gezellig. Soms val ik perongeluk om 19.00 naast Loekje in slaap als ik hem dirnken geef, maar dat komt zelden voor.. )al is het de laatste 1,5 week al 2 keer gebeurt... Maar goed, qua humeur is er niets aan de hand, lichamelijk daar en tegen stort ik dus blijkbaar in.... Ik schrok er best wel van vanochtend, ik begreep het echt niet.. Had goed gegeten, voelde me prima... Had wel een uurtje ervoor gekolfd... En ik denk gewoon dat mijn lichaam het even niet meer trekt...
Het moeilijke wat ik ga doen is in ieder geval wat meer rust zoeken ...waarwaarwaar... en iets aan die borstvoeding doen... Loekje groeit als kool, en zo snel als hij groeit val ik af... Ik weeg inmiddels nog maar 62 kilo en het gaat te hard... Leuk hoor, die opmerkingen over weer zo slank zijn maar als ik zo door ga word ik een lelijk skeletje... en niets daarvan om trots op te zijn. Ik ben mama van 2 kids en hoor gewoon een beetje mamavet te hebben. Graag zelfs, want neervallen omdat je te weinig aankunt is echt stom....
We gaan Loekje 1 keertje per dag een flesje andere voeding geven. Hoe precies weet ik nog niet maar in ieder geval zo zodat ik een keertje minder kan kolven of een keertje minder in de nacht drinken hoef te geven. Ik hoop een beetje dat Loekje de melk lekker vindt en er een beetje langer op slaapt, want elke 2 uur in de nacht is niet grappig meer als je kleine 4,5 maand oud is.....
Ik wilde zo graag 6 maanden volhouden maar ik merk dat alle energie tijdens het kolven en drinken uit me weg gezogen wordt.... En geinig hoor, dat afvallen, maar nu is het klaar, ik trek het niet meer.... En er kunnen 100000 mensen tegen me zeggen± goh, wat zonde dat je stopt want het is zoveel beter die borstvoeding, nou mazzel maar lekker met die borstvoeding. Ik stop niet meteen, ik ga alleen een mixje doen van fles en borst. Ik heb nu eenmaal niet de energie meer, het is in ieder geval iets wat me helpt wat bij te komen, anders kun je me zo opvegen en dan heeft Loekje helemaal niets meer aan me.... Van pure frustraties natuurlijk ook niet meer ongesteld geworden, al is dat natuurlijk na de bevalling ernstig ontregeld weet ik nog wel van Bram....
Nu, ik wilde het even kwijt... Ik ga proberen te slapen, morgen weer en nieuwe mooie dag voor de boeg! )met daantje klussen in het huis en ik thuis met de kids... gezellig weekend ...
Liefs liefs
ps kleine Roderick ademt zelf, en doet het naar omstandigheden goed!
reacties (0)