Voor de tweede keer mama
Als je een 2de kleintje hebt gekregen heeft dat als bijkomstigheid dat je jezelf voor de tweede keer als mama mag bekronen. Dit is een alleraardigst gegeven en man, wederom onvoorwaardelijke liefdegevoelens... Godzijdank krijg je die gewoon erbij, hoef je eigenlijk niets voor te doen! Een beetje aftasten in het begin, een beetje je weggetje voor jezelf en de kleine spruitjes zoeken, het weer een beetje uitvogelen hoe het allemaal ook al weer moest (tja, helaas nog steeds waren we erg vergeetachtig wat betreft die extra vitamines geven, ik geef het toe...)
Maar goed, alles loopt op rolletjes, iedereen is erg vrolijk en gelukkig en het hele huis is 1 groot kroelfabriek geworden hier. Want als loekje wil drinken wil brammetje ook gezellig bij mama liggen, als loekje getroost wordt moet brammetje ook even snel getroost worden (want wat deed dat toch opeens pijn dat koekje wat op zijn teentje viel...) en als loekje van mams of paps een kroelkwartiertje heeft doet Bram gezellig mee. Tis echt beregezellig hier, ik kan niets anders ervan maken!
Nu brengt het voor de tweede keer mama zijn ook veel handige dingen met zich mee. Om even het voorbeeld te geven van vandaag: Na een dagje werken kwam ik thuis en vond ik loekjelief op de schouder van papadaan. Bram lag in het zwembad te chillen (dankjewel oma maar serieus, dat ding is echt te groot om mee te verhuizen...) en alles was erg tevreden. Ik hobbel richting Bram, geef hem een dikke pakkerd om me vervolgens richting Loekje te begeven (ik vergeet daan, die kreeg tuurlijk ook een dikke koes..) Maar goed, bij Loek aangekomen schrok ik een beetje van zijn kleurtje... ENORM rode wangetjes namelijk... Dus ik voelen of de kleine koorts had, maar niets was daarvan waar... Loekje was wel een beetje huilerig.. En hops, daar was mijn onzekere beschermende alarmbel die zo vaak aanwezig was toen ik voor het eerst mama was geworden... Als een draaimolen tolde (draaimolens tollen niet, maar dat terzijde... )er allemaal ziektes met bijhorende ziektebeelden door mijn hoofd...En HOE handig is het dan dat je al mama bent geweest, of al een tijdje bent kan ik beter zeggen... Ik checkde vakkundig Loek zijn onderkaakje en jawel jawel, meneer krijgt een tandje... (ik hoop 1tje, en niet 8 tegelijkertijd ofzo...) Maar oei oei, die wangetjes!!! Vuurrood en een uurtje voor het slapen gaan was zijn kinnetje ook vrolijk mee gaan doen... Snel nog even dentinoxspuldinges aangeschaft en hopperdepop smeren maar! Loek vond dit fijn, hij was immers niet meer aan het jammeren... Altijd lastig, dat spul aanbrengen.. ik denk dan soms: verdoof ik nu niet dat gehele mondje van hem... maar goed, het werkt, loekje slaapt nu en nu is het maar afwachten! Er zit nog enkel een wit streepje, maar neem aan dat dat over een paar daagjes toch door heeft kunnen zetten. En na ja, het is gewoon handig dat je dit alles al een keertje hebt meegemaakt. Maak je je er toch minder zorgen om. Al moet ik eerlijk zeggen dat het me nog net zoveel verdrietjes doet hoor, het is zo sneu voor zo'n kleine kruimel.. en hij moet er doorheen....Kan het niet even laten zitten ofzo voor hem,... Ach maar wat... hij krijgt een tand, gewoon erg stoer....
Altijd als ik bij mensen lees: onze kleine heeft een tandje, onze kleine rolt om (oh ja, vergeten: LOEKJE KAN OP ZIJN BUIKJE DRAAIEN!!! onder het genot van een enorme berg gemopper, hij snapt er nog niets van maar als je hem terugdraait draait hij in 1 seconde weer op zijn buik, waar hij weer enorm gaat lopen mopperen... ) maar goed, als ik al die dingen lees denk ik altijd: ja leuk.... en dat was het.. Maar ik was gewoon even vergeten hoe speciaal die dingen zijn als ze dan ook daadwerkelijk gebeuren!! Tranentrekkend zullen we maar zeggen.. zo trots ben je dan... gaaf hoor, dat mama zijn....
Liefs!
reacties (0)