Loekje op de wereld gezet!
Vrijdag, 12 februari 2010 (39 weekjes en 1 dag in verwachting)
Vanavond komen nog gezellig even Joost en Mara langs. Kleine Bram is destijds geboren met 39 weekjes en 2 dagen zwangerschap. Waarschijnlijk ons laatste avondje laat naar bed aangezien we de andere avonden voor jouw komst lekker vroeg naar bedje willen gaan. Wachtend op het grote moment!
Om 17.00 gaan we een hapje eten met z’n drietjes maar het smaakt papa Daan niet zo. Zijn buik begint te rommelen en ook wat misselijkheid komt opzetten. Mama Mariek voelt zich gelukkig nog prima, en ook Bram smult lekker van het avondeten.
Rond 19.00 ligt kleine Bram in zijn bedje en belt Daan Joost en Mara om te vertellen dat hij zich toch echt niet lekker voelt… Nu er geen vriendjes meer langskomen besluit ik toch maar om vroeg te gaan slapen. Daan probeert een beetje te slapen beneden op de bank met een dekentje. Als hij eenmaal slaapt kruip ik boven m’n bedje in. Wat is het toch naar en guur weer buiten… Er ligt overal sneeuw die half weggesmolten is. Het heeft de afgelopen dagen/weken enorm gesneeuwd trouwens. Zo apart, want zoveel sneeuw hebben we eigenlijk nooit in Nederland! Jammer genoeg geen mooie bergen, dat maakt het sleeën zo leuk!
Dus met een extra dekentje en nog een gezellig boekje val ook ik al snel in slaap (onder het genot van nog wat kleine bewegingen van jouw voetjes tegen m‘n buik!).
23.35 Je kleine maar wel wat grotere broertje Bram wordt huilend wakker en kan niet meer zelf in slaap vallen. Wat een tranen wat een tranen. Misschien een enge droom…? Papa Daan komt naar boven met een flesje warme melk voor de troost. Samen blijven we even bij Bram zitten. Die besluit na een paar zachte slaapliedjes weer lekker verder te gaan slapen. Papa Daan is jammer genoeg nog steeds ziekjes. Heeft zelfs gespuugd en voelt zich echt slapjes. Totaal niet in staat echt acties te ondernemen en samen maken we dus nog de opmerking: Als de kleine maar niet vannacht geboren gaat worden…
23.45 Daan weer op de bank en mama mariek weer in haar bedje. Maar op een of andere manier lig ik niet zo fijn. Of ik lig wel fijn.. Maar ben een beetje onrustig… En de dikke buik is vooral een klein beetje aan het rommelen. Of verbeeld ik het me maar…? Ik geef wat duwtjes op m’n buik in de hoop wat tekens van leven te krijgen van jou en jawel, al heel snel reageer je met een duwtje terug. Gelukkig, kleine kruimel doet het nog denk ik meteen… Ik doe m’n best om in slaap te vallen maar er begint langzaam een stofje door m’n lijf te stromen die me niet wil laten slapen… Ik pak m’n telefoontje erbij en kijk of Jessica (mama van mika en zelf nu 33 weekjes zwanger) haar gmail open heeft staan. En jawel, gelukkig iemand om mee te kletsen!!! Bas (papa van mika) heeft vriendje Jeroen op visite en dus is iedereen nog wakker in Tilburg. Gelukkig maar, kan ik even m’n verhaal kwijt! Al tiepend met de telefoon besluit ik om maar even beneden te gaan zitten.. Ik word echt een beetje onrustig nu ;) Omrollen, langzaam omhoog, niet zo heel makkelijk met buik! Eindelijk sta ik en hobbel met dikke buik en al de trap af.
Beneden aangekomen ligt Daan gelukkig lekker te slapen. Ik pak de laptop en snor Jessica weer op. Ben toch nu een klein beetje zenuwachtig aan het worden… Ik voel wat lichte krampjes…. Maar het zijn er misschien 4 geweest… Dus tja, dat kan nog van alles zijn… Ik durf papa Daan nog niet wakker te maken. Hij voelde zich zo beroerd en mocht het echt gaan gebeuren dan is het goed dat hij nog even heeft geslapen!
Jessica houdt wat weeën bij, we overleggen het een en ander en vinden het allebei erg spannend worden… Onzekere Mariek weet niet zo goed of het echt begonnen is, en op het moment dat de weeën wel beetje erg gevoelig worden weet ze niet goed wat te doen. Daan al wakker maken? Ziekenhuis bellen? Mama van mariek bellen? Oppas bellen??? Na wat overleg besluit ik Daan wakker te maken. Hij vraagt hoe het gaat en ik vertel hem dat ik denk dat het begonnen is… Hij kijkt even wazig uit zijn oogjes en slaapt vervolgens weer lekker verder… MOOI is dat!!! Na 5 minuutjes pakt hij zelfs een kussentje wat hij op zijn oor legt om niet wakker te worden van mijn getyp op de laptop… En ik maar weeën hebben.. ;)
Wat een lekkere krentenbol is Daan toch ook!!
02.45 Nu is het toch echt tijd om Daan wakker te maken. De weeën voelen best beetje pijnlijk, ze zijn nog prima te doen maar het zijn echte weeën inmiddels… Daan gaat even douchen om een beetje wakker te worden. Voelt zich nog steeds niet zo lekker… Ik zit nog steeds op de bank met jessi te kletsen. Het gaat allemaal toch echt gebeuren geloof ik kleintje dus ook mama mariek moet maar eens even onder de douche stappen. Nu kan het allemaal nog, geen idee hoe het strakjes zal zijn!
En ja, dan gebeurt het… Ik zeg jessi gedag en sta op…. Mariek verliest wat vocht… Niet heel veel, een klein beetje… maar jawel, het is roze van kleur en dus zijn de vliezen gebroken…!!! AAAAHHHHH!!! Bij je broertje Bram zijn die bij een aantal cm ontsluiting door de verloskundige gebroken dus ik kon me geen beeld vormen van hoe het zou zijn als het spontaan zou gebeuren… Wat ik nog wel weet van de bevalling van Bram dat nadat de vliezen gebroken waren mama in een wervelstorm van enkel pijnlijke weeen terecht kwam…. Ik werd dus een beetje lichtelijk nerveus en hobbelde snel richting douche. Daar lekker onder gestaan totdat het warme water op was… Tja, en toen werd het toch echt tijd om richting ziekenhuis te gaan…
Inmiddels was je grote neef Krijn samen met zijn vriendinnetje Judith gearriveerd om op Brammetje te passen. (Daan heeft geprobeerd je nichtje Maartje te bellen maar die was enorm in dromenland en had haar telefoontje op stil staan…Het was tenslotte ook midden in de nacht..!)
03.45 Gearriveerd in het ziekenhuis! Aangezien we de afgelopen weken veel op controle zijn geweest wisten we gelukkig goed waar we naartoe moesten. We reden de gang in waar mama nog 2 keertjes heeft gelegen met jou nog in de buik. Heel gek gevoel gaf dat! Toen keek ik al zo enorm uit naar het moment dat ik aan de andere kant van de gang zou zijn, bij de verloskamers… En jawel, EINDELIJK!!!
Ik mocht in bedje gaan liggen en werd meteen aan een CTG gelegd. Hiermee hielden ze je hartslag goed in de gaten… Volgens de echo’s zou je te klein zijn kleintje en dus kon het wel een lastig voor je worden tijdens de bevalling. Daarom goed in de gaten houden…
04.30 De mama van mariek, jouw oma Anke komt binnen. Ze is ook bij de bevalling van Brammetje aanwezig geweest en ik vond dat zo fijn… Niet dat ze ook maar iets kon doen natuurlijk maar het was erg fijn om tijdens die verdomde weeën aan de andere kant van de kamer m’n mams te zien… Al was dat zien trouwens ook niet altijd zo te noemen, ik zat toen echt in een enorme waas van alle pijn…
04.50 Mariek wil douchen. En wel nu. Want nu vind ik de pijn niet meer leuk. Het gaat nog wel maar ik weet dat de douche het allemaal zo lekker verzacht dus ik wil HEEL graag uit bedje. Maar ja, ik lag natuurlijk aan het CTG dus mocht niet opstaan. Toch maar even soort van dwingend gevraagd of ik mocht douchen. Of eigenlijk meer gezegd: Ik ga douchen….. ;)
De gynaecoloog kwam langs om te kijken hoe ver ik was met de ontsluiting. Ikzelf ging uit van een paar centimetertjes maar hoppa, we zaten al op 6! Even bedacht ik me wel: jeetje, nog 4 te gaan… en het doet nu best wel pijn… Maar gelukkig nam een heftige wee die gedachte meteen weg en was ik me meer aan het richten op: hoe kom ik in die douche!!!
De gynaecoloog zei nog: Niet te lang douchen jij, we willen geen bevallingen onder de douche! Ik nog beetje lachen, want tja, nog 4 cm te gaan, dat duurt nog wel even!
En wat was die douche FIJN!!! Om 05.05 stond ik eronder en kon echt een beetje ontspannen. Voor die 2 minuten dan hè… Tussen de weeën door… Want echt kleintje, na 3 weeën hield mama het opeens niet meer… Ik voelde aan m’n hele lijf dat het opeens te bizar snel ging allemaal… Ik vertelde papa Daan dat je geboren zou gaan worden (ja logisch, maar ik bedoelde meer zo van binnen nu en heel snel… ;) ) en dat ik onder de douche uit moest. Ik half afgedroogd op bed, en om 05.18 ging de gynaecoloog even kijken hoever we inmiddels waren… 8 Centimeter inmiddels, wel erg vlot gegaan!
En echt… ze was nog geen seconde klaar met toucheren of ik voelde zo’n enorme druk in m’n hele lijf naar boven komen! Opeens werd het echt echt serieus en ging alles zo zo snel…. Ik werd met bedje en al naar een andere kamer gereden waar het bevallingsbedje klaar stond. Terwijl ik nog op mijn eigen bedje lag kreeg ik de 1e perswee, en man wat was die pittig! Ik durfde nog niet eraan toe te geven, ik stond nog half op de gang en ik had nog maar 8 cm ontsluiting! Als ik ergens geen zin in had was het scheurtjes krijgen.. ;) Dus ik de wee weg puffen voor zover je dat kunt doen met een perswee. (dat is wel zo’n maf gevoel als je daar niet aan toe mag geven….)
Na de wee ben ik op het andere bed geklauterd en werd er om me heen van alles uit de kast getrokken. Dat het allemaal zo snel zou gaan hadden we niet verwacht… Lichtelijk paniek, maar gelukkig kwam daar weer een wee dus kon ik me volledig daarop richten. En echt kleintje… bij mijn 2e grotemensenwee voelde ik je hoofdje al…. Ik voelde het branderige gevoel, wat helemaal niet fijn is maar wat elke vrouw op zulke momenten wel wil voelen…! Het is HET moment, je weet dat het heel snel gaat gebeuren… En jawel, er werd me verteld dat het bijna zover was… Nog HEEL even volhouden…! En om 05.22 kreeg mama haar laatste wee, en om 05.23 lag je op m’n buikje kleine Loek….. Ik vond het zo geweldig, door mijn hele lijf stroomde nog liters adrenaline, ik kon de hele wereld aan en jij was serieus, in 3 minuten tijd geboren….!!!! Drie minuutjes maar, ik had verwacht dat ik een uurtje bezig zou zijn…!
Je werd op m’n borst gelegd en daar was je dan… Met je mooie koppie vol met bruine haartjes… Zo anders als bij Bram, je was zo enorm mooie Loek…! En echt, je was alles behalve te klein Loek… Je woog maar liefst 3165 gram! En al zo groot, 51 cm maar liefst….
We hebben saampjes een uurtje in dat bedje nog gelegen, jij lekker drinken, ik vol verwondering… Je pap stond naast ons, nog helemaal in de war van hoe snel het allemaal was gegaan… Oma ook traantjes, wat was dat een geweldig moment en wat was (ben, ben natuurlijk!!) ik gelukkig…. Klein klein wondertje, dat ben je..!
Na dat uurtje wennen aan de grote grote wereld werd je eventjes onderzocht. Alles zat er aan, handjes voetjes oogjes, oortjes… Natuurlijk was (ben, ben!!) je helemaal perfect…! Je bent heel even in bad gedaan om daarna lekker warm aangekleed te worden. Je onderging alles heel rustig en zat stiekem al een beetje te kijken hoe de wereld er nu buiten mama’s buikje uit zag…
Wat was het gaaf, wat ben ik trots, wat voel ik me als hemel op aarde, echt… Ook jij lieve kleine Loek, ook jij bent nu mijn alles….
reacties (0)