Kraamtijd

Dit is een samenvatting van de kraamtijd. Alweer 7  weken geleden

Wat een verschil met die tweede avond, alledrie uitgeput in de slaapkamer in slaap gevallen. En wat was het mooi, wat was het fijn, zo met ons gezin. Ik heb zojuist alle blogs teruggelezen van de zwangerschap en wat is het een apart fenomeen. Na de bevalling was ik natuurlijk compleet gevloerd maar ik voelde me weer zoveel beter dan ervoor. Ja, de onderkant was kapot, mijn ingewanden zaten los in de buik en ik was slap van de strijd in het ziekenhuisbed. Maar de vijandige hormoontjes waren duidelijk vertrokken. Voorzichtig zei mijn vriend tegen me: Eigenlijk leek het of je bezeten was.... door de duivel. Ja na de bevalling was ik duidelijk weer mezelf, ik heb geen eens kraamtranen gehad. Wat zijn kraamtranen? 

De borstvoeding was niet geslaagd. Dit vond ik heel jammer. Oh wat heb ik daar mee in mijn maag gezeten. D kreeg niet genoeg voeding uit mijn borsten, hij moest bijgevoed worden, daarbij kreeg ik spruw en tepelkloven. De kloven zijn normaal, even doorheen bijten. De spruw was hoogst onplezierig, mijn tepels hingen los aan mijn lichaam. Ik heb hoedjes gebruikt, kolven enz. Maar zo gestrest als ik werd van zijn hongergehuil, zo weinig melk kwam eruit. En even een halfuurtje kolven voor de visite kwam bleek ook not done. tot twee keer toe gaf ik aan dat ik toch maar wilde stoppen met borstvoeding, maar het was of de kraamhulp of de verloskundige die me toch weer wist te porren om nog door te zetten. Inmiddels zijn we al meet en breed aan de fles. Jammer aan een kant, maar aan de andere kant heel fijn. D is gelukkig, groeit goed, Mams is tevens gelukkig, lichaam weer terug, en helemaal zen.

Helemaal zen, want zo weinig talent ik heb voor zwanger zijn, en ja ook, bevallen. Heb ik een makkie met het moederschap. Ik zit dus echt op een roze(blauwe) wolk. 

Teruglezend viel de zwangerschap niet mee, waar ik me wel niet druk om kon maken, die paar striemen? Ik kijk er nu al niet meer naar om. Dat die buik zo heeft weg kunnen trekken in twee weken tijd is nog altijd een wonder. Hoe dan ook, ik lig aankomende zomer gewoon in bikini op het strand terwijl mijn dreumes zandtaartjes met vriendlief maakt. /(en ik ze opeet, want ik weet nu al dat ik dat tegen die tijd best kan hebben) Ja, waar heb ik me nou zo depri om gevoeld. Als ik foto's terug zie van mezelf op het einde snap ik best wel dat ik wat mensenschuw werd, maar goed, ik kon ook niet van te voren weten dat het weer in orde zou komen. 

Wat wel tegenviel aan de kraamtijd waren de visites. De belangstelling overviel me enorm, na een week zijn we begonnen met de visites, maar eigenlijk had ik nog wel een week nodig om goed voor de dag te komen. Vriend deed heel veel hoor, ook met D., hij ontnam me zoveel mogelijk uit handen. Het liefst had ik achteraf nog een week willen cocoonen met het gezin. Ik ben er ook niet het type naar om als de visite er is te zeggen: zo, nu ga ik even lekker rusten op mijn verhoogde bed.' Nee, een gezelligheidsdier. Maar de dag erna merk ik wat een energie het entertainen heeft gekost. Mochten we het over kunnen doen, dan werd dat sowieso een kraamfeest.

De kraamhulp was super!  de kraamtijd ook!