Bloeding

Op dit moment ga ik ieder uur naar de wc. Gisteren op het werk ben ik ook zo vaak als ik kon naar de wc gegaan om te checken. Ik dacht nog bij mezelf, wat als mijn vriend zwanger was en zoiets zou voorkomen, zou ik hem dan steeds bellen om te vragen hoe het ervoor stond?

Met een zwaar gevoel kon ik mij vermannen op het werk even voordat ik vrij was ontdekte ik helder rood bloed, dit was echter reden genoeg voor mij om zo snel mogelijk huilend naar huis te willen rennen en me te begraven in de armen van mijn vriend. Toch wachtte ik het laatste kwartier in alle kalmte af. Eenmaal thuis begon ik mijn verhaal te doen tussen de tranen door. Mijn vriend was ook helemaal verdrietig en daardoor voelde ik mij ook nog eens schuldig. Ookal weet ik dat ik er niks aan kan doen.

Tot nog toe is het nog bij die paar druppen gebleven. Nu is er nog sprake van bruin verlies. Ook niet heel veel. De verloskundige zegt dat ik, hoe moeilijk dat ook is, rustig moet afwachten om te zien wat er verder gaat gebeuren. Als het wel een miskraam is/ wordt dan zal het bloeden snel toenemen. Ik weet het nog wel van de vorige keer. Een echo had in dit stadium weinig zin. Ze adviseerde me wel om moeders voor moeders af te zeggen morgen, dat kon met 7enhalf week ook nog wel.

Ik vind het moeilijk om hoop te houden. Waar rook is is voor, en waar bloed is is onheil. Dat HOEFT helemaal niet zo te zijn, dat weet ik, maar gezien de vorige keer vind ik het super, super moeilijk.

Bedankt voor de reacties van mijn vorige blog, ik hoop volgende keer een gelukkiger verhaal te schrijven.