Uitgeblust (warning: Lichtelijke klaagzang)

Hugo is nu 6 weken oud en hij is heerlijk. Als het tijd is voor zijn voeding en ik doe de slaapkamerdeur open dan wacht me een enorme glimlach..

Maar ik ben moe, hij slaapt nog niet door en heeft nog de nachtvoedingen nodig. Die ongeveer een uur tijd in beslag nemen per keer.

Ik had toen ik werkte de grote desillusie dat het wel mee viel met die moeders die zeiden dat ze het druk hadden. Ik dacht; wat nou moe, werk maar es fulltime en probeer daar je huishouden nog maar eens naast te doen, dan ben je pas moe. OI! Nou, mag ik daar op terug komen??

Als je thuiskomt van je werk dan kun je ontspannen, je kunt gaan en staan waar je wilt. Dit kan nu niet meer, alles moet gepland worden en tijd voor mezelf is er eigenlijk niet meer.

Hier zit ik dan achter de pc met mijn haar nog in de war na het vluchtig douchen in de vroege morgen en mijn make up ligt ook al een geruime tijd onaangestast in de badkamer. Eten schiet er vaak bij in en het eerste wat ik eet is het avondeten wat klaar staat als mijn vriend thuis komt van zijn werk. Het lukt me niet om echt te ontspannen als de kleine slaapt, omdat ik er continu op gespitst ben of ik hem hoor of niet, daar tussendoor raas ik door het huis heen om de bulten was aan de kant te werken en op te ruimen na de zoveelste kraamvisite.

Gelukkig maakt Hugo heel veel goed en ik hou zielsveel van hem. Maar ik ben gewoon een beetje moe..

Als je de eerste twee maanden maar voorbij bent zeggen ze dan he! ;)