Ik ben bevallen!!

Op dinsdagavond 21 juli 2009 ben ik bevallen van een kerngezonde jongen die we de naam Hugo hebben gegeven.

In de middag voelde ik al wat 'rommelen', dit was tijdens het shoppen naar een nieuw bed in een stad even verder op. Ik was samen met mijn stiefmoeder. Op een gegeven moment dacht ik; het komt nu wel erg frequent, dit zouden wel eens weeen kunnen zijn maar echt zeker wist ik het niet, dit was om 16.30 uur. Tijdens het bedtesten kon ik mooi af en toe even lekker liggen..Uiteindelijk een lekkere boxspring gekocht. In de auto ben ik toch maar even gaan tellen hoe vaak ik dat 'gerommel'nu voelde. Het was om de drie minuten voor een minuut lang. Maar nog steeds had ik niet het idee dat het weeen waren (dom he).

We zijn daarop even naar mijn vaders huis gegaan, waar ik steeds vaker dat gevoel begon te krijgen. Ronnie was er inmiddels ook naar toe gekomen omdat mijn stiefmoeder eten voor hem over had. Inmiddels bleek ik al weeen te hebben om de anderhalve minuut om 17.30 uur. Ik heb toen met de verloskundige gebeld en zei dat ik dacht dat ik weeen had maar niet helemaal zeker was aangezien het eigenlijk niet zo zeer deed. De verloskundige Maaike zei daarop dat ik het nog een uurtje moest aanzien en dan even weer bellen. Toen ik opstond dacht ik; ik plas in mijn broek..Maar dat gebeurde niet, wel had ik ineens een ongelofelijke drang om naar mijn eigen huis te gaan. In de auto naar mijn huis begonnen de weeen al iets minder aangenaam te voelen.

Ik zette 2 stappen in mijn huis, en FLATS, daar ging alles..en het was niet helder, het was bruin. Ronnie heeft daarop gelijk weer met Maaike gebeld en die kwam er gelijk aan zei ze. Om 19.00 uur was Maaike bij ons. Ze heeft toen even gevoeld en constateerde een ontsluiting van 3 cm, daarbij zei ze; we gaan naar het ziekenhuis want de baby heeft in het vruchtwater gepoept...wil je met de ambulance of er zelf heen rijden? Nou zelf rijden natuurlijk..

Tegen 19.30 uur waren we in het ziekenhuis. Ik werd met een rolstoel naar binnen gereden, kon eigenlijk nog wel zelf lopen maar swa. We hadden haast!! Ik werd de verloskamer ingereden en moest daar op een bed gaan liggen. Maaike ging weer even voelen...8 cm ontsluiting...WAT! wow..ok..dit ging snel..En die weeen kon ik al niet meer weglachen. Dit deed gewoon zeer, het letten op mijn ademhaling ging nu toch echt niet meer zo makkelijk. Mijn zus was inmiddels ook al vanuit Groningen aangekomen. Ik kreeg twee banden om mijn buik om mijn weeen en hartslag van de kleine in de gaten te houden. Op een gegeven moment hebben ze die van de baby eraf gehaald en hebben ze een monitor aangesloten op het hoofdje van de baby om op die manier de hartslag bij te houden.

Omstreeks 21.30 uur zei Maaike, als je nu de drang krijgt om te persen dan moet je dat doen..En jahoor, daar kwam het..de persweeen (of overgeven van de onderkant zoals ik het nu kan omschrijven). De wee kwam op, dat merkte ik al doordat mijn knieen begonnen te trillen, en ik moest persen. Wat is je lijf toch eigenlijk ook wonderbaarlijk he? Na 35 minuten persweeen heeft Maaike besloten om een knip te zetten...Ik hoorde toen ook de hartslag van de kleine afnemen..en ik zag haar kijken. Die blik gaf me de kracht om dat tot de allerlaatste perswee te maken! Mijn jongen moest eruit!! En toen kwam het moment..Een laatste drukker, een laatste kreet, en daar was hij dan!! Ik kon het niet geloven..op mijn buik werd hij gelegd. En zijn longetjes deden het gelijk al erg goed=) Ik keek naar links waar Ronnie stond met tranen in zijn ogen, mijn zus aan de rechterkant met ook waterige ogen. Onvoorstelbaar..wat een ervaring...en wat snel.

In ongeveer 5 uur tijd is hij dan geboren, echt een flitsbevalling..zo had ik het me niet voorgesteld en uiteindelijk viel het me allemaal reuze mee..Of ik het volgende week weer zou doen? Nou nee..liever niet..haha.

Welkom op de wereld mijn kleine jongen!!!!!!!!!!!!!!!!