Kleine jongens en grote bedden

Vannacht was het dan zover, mijn kleine jongen in het nieuwe grote bed.

Aangezien Camèl de laatste tijd in het ledikant steeds met z'n hoofd overal tegenaan bonkte en z'n voeten en armen steeds buiten de spijlen kwam gaf dat veel huilpartijen.... met name bij Camèl.

Van opa en oma hadden wij een meegroeibed gekregen. Dit was in eerste instantie het logeerbed voor de kleinkinderen. Maar als er kleinkinderen kwamen logeren wilden ze nooit in dat bed, maar in het tweepersoons logeerbed. Dus wat voor opa en oma een overbodige sta-in-de weg was geworden, was voor ons een zeer welkom geschenk.

De avond van te voren hebben wij hem extra moe gemaakt. Na de barbecue nog lekker een uur fietsen. Daar geniet hij enorm van. Toen nog even buiten spelen, lekker douchen en om 21.30 was hij klaar om naar bed te gaan.

Voor de zekerheid hebben wij het ledikant nog wel op z'n kamer laten staan zodat er 's nachts niet nog een ledikant van zolder moet worden gehaald als hij niet in z'n grote bed wil. Ik vroeg hem in welk bed hij wilde en hij kroop meteen in het nieuwe bed. Hij ging meteen met z'n hoofd op het (peuter)kussen liggen. Nou appeltje eitje dus.

Tot hij een half uur later aan het huilen was, hij had het licht aangedaan en stond op z'n bed te jammeren. Even getroost en weer ingestopt. Dat is nu wel veel gezelliger zonder van die spijlen ertussen. Kan hem nu ook een fatsoenlijke nachtkus geven ipv zo'n handkus.

Vanochtend was het negen uur toen ik hem hoorde rommelen in z'n kamer. Voorheen kondigde hij lzodra hij de ogen open had, luidkeels aan dat hij wakker was en verwachtte direct uit zijn bed te worden gehaald. Nu zat hij rustig op zijn stoeltje met een groot boek op schoot. Helemaal niet de ravage die ik verwacht had. Goh wat ben ik trots.

Nou eens kijken hoe zijn middagdutje zo gaat......