Hartje babytje..en ziekenhuis.

Vandaag weer even voor controle naar de vk. Alles was ok, totdat we natuurlijk weer naar het hartje gingen luisteren. Ik had het van te voren wel verwacht, maar ik werd maar weer es met de neus op de feiten gedrukt. Ons babytje heeft maar een rare hartslag, er klopt echt helemaal niks van..(letterlijk en figuurlijk..)

Eigenlijk was ik sinds de 3d echo weer redelijk rustig en door verschillende mensen gerustgesteld. Maar dit was weer een andere Verloskundige en ik zag aan haar gezicht dat ze niet blij was met babytjes hartslag. Toen werd ik weer even verdrietig..en kwam het weer naar boven. Grrrr....! Ik had me zo sterk willen houden maar kon niet laten even twee traantjes te laten. Gelukkig begreep ze me en vroeg ze wanneer ik die extra afspraak voor in het ziekenhuis had staan. Ja, 3 juni dus pas. Dit vond ze echt wat aan de late kant en ze besloot het ziekenhuis te bellen omdat ze me er vandaag nog tussen wilde hebben. Ik denk dat ze het goed bedoelde, omdat ze me niet langer ongerust wilde laten zijn. Maar eigenlijk had ik hierdoor het gevoel dat de controle niet langer op zich kon laten wachten en we met spoed die controle moesten.

Afijn, ik stond nog niet buiten of ze belde, over een uur kon ik in het ziekenhuis zijn. Bijzonder, wat een invloed verloskundigen kunnen hebben op een soms schijnbaar overvolle agenda...

Wim en ik gingen naar het ziekenhuis en daar werd eerst een hartfilmpje gemaakt..bijna 30 minuten stilzitten met van die gekke plakkers op je buik. Ik heb babytje nog nooit zo druk gevoeld..haha..hij vond het vast ook maar een raar gevoel, net als ik. Het hartfilmpje bleek helemaal perfect. Ze konden hierop niet zien dattie dus af en toe niet klopte, maar de hartslagen bleken volledig normaal.

Daarna ging een 'gewone' arts en een co een echo maken. Ze, de gewone arts, vertelde eerlijk dat ze geen specialist was op het gebied van het hartje van babytje, maar dat het vruchtwater perfect is, en het er voor de rest nog steeds allemaal prima uit zag. Wel werd nog een keer bevestigd dat hij een raar hart heeft. Dit hoor je ook door in de navelstreng..Het bleek dus dat er vandaag geen specialist is huis was die me/baby verder konden onderzoeken dus ging ze even overleggen met een gynaecoloog. Inmiddels was iedereen het over eens dat t hartje niet normaal klopte..(pfff...wissik ook al lang!!!) maar kon ze me vertellen dat morgen in het overleg gingen bepalen hoe laat ik die dag door een specialist kon worden bekeken. Misschien moest ik daarvoor naar het AMC, misschien niet. Dus dat was het..voor nu ..voel ik me...ik weet niet...aan de ene kant opgelucht ..maar andere kant baal ik zo van dit gedoe. Dit wilde ik dus niet! Er is vast niks, maar nu word ik weer gedwongen er weer over na te denken.. Ik had namelijk bedacht dat ik me niet druk ging maken en door deze dag denk ik weer aan de hele tijd. En mensen bellen en wensen me sterkte etc..(ok, alleen mijn teamleider, ze hoorde het van Wim van vandaag). HALLO...! Ik wil er juist niet teveel aan denken..want dat heeft toch geen zin. Tis goed bedoeld hoor.. het helpt ook niet echt dat ik alleen thuis met verlof zit. Gelukkig kan mijn kat praten maar heb niet echt het iedee dattie me begrijpt. En Wolf, de hond is ook heel lief, en erg rustig.

Voor morgen heeft Wim vrij gefixt, hij gaat met me mee, hoe laat de afspraak ook is. Dat is fijn, en we zullen het wel zien morgen. Ik twijfel de hele tijd of ik niet even er uit moet, met de hond een stuk lopen in het bos. Maar ik heb bandenpijn, en bij het vooruitzicht dat ik bij elke stap wegzak in het zachte zand word ik ook niet blij. Ga zo wel een ovenschotel maken, en de muziek ff keihard ofzo. Dan blijft babytje tenminste ook wakker. Hehe...en ik hou jullie op de hoogte over morgen natuurlijk!

X