3d echo..en minder goed nieuws...

Daar gingen we dan...Samen met mamma, schoonmamma en schoonzusje en natuurlijk Wim naar het ziekenhuis voor de 3d pretecho. In opperbeste stemming natuurlijk want we hadden er zin in! Vandaag zouden we zien op wie beebietje zou lijken...superspannend.

Het goed nieuws was meteen dat beebietje niet(meer) in stuit ligt! Wow...joepie. Daarna heeft de echoscopist wat practige 3d echo's kunnen maken. Ze was er zelf ook helemaal verbaasd van dat het zo goed lukte, ook ik ken wel de verhalen dat het soms niet lukt om een mooi beeld van je kindje te krijgen, maar het was geweldig om te zien hoe schattig hij er uitziet. Ben er nog niet echt uit op wie hij lijkt. Het meest op een baby..eigenlijk.

Halverwege even terug naar het hartje..en toen zag ik het zelf ook al. Het hartje klopte niet regelmatig. Ik zag dat hij af en toe even stilstond, en daarna weer verder..en af en toe weer stilstond, en weer verder. Ik merkte het op en de echoscopiste zei dat zij het ook al had gezien. Er ging een shock door me heen en dacht even dat t helemaal niet goed was mettem..twas ff stil doordat iedereen een beetje verbaasd was.

We waren helemaal niet met de instelling gekomen dat er misschien ook iets minder goed kon zijn. Omdat ik aan niks anders meer kon denken vroeg ik maar hoe erg het was. Ze zette de band van de dvdrecorder stil waardoor ik nog meer dacht dat we nu heel slecht nieuws zouden krijgen.

Ik was het alweer bijna vergeten omdat het niet belangrijk leek, maar de verloskundige had het bij de laatste controle ook al even gehoord. Maar even later was het weer helemaal normaal dus hadden we het toen genegeerd en niet meer overnagedacht.

Ze stelde ons (of probeerde dit..) gerust door te zeggen dat t kan doordat het hartje nog niet goed 'gerijpt' is. Op dat moment gaat er vanalles door je heen...maar vooral was ik superongerust over beebietje. Het hoefde natuurlijk niks te betekenen maar ze zei wel dat ze voor de zekerheid een afspraak voor ons wilde maken met een specialist om het een en ander uit te sluiten.

Sjit..de feeststemming was een beetje over vanaf dat moment. Hoe erg is het? Is dit normaal? Ik heb zelf ook welles periodes dat mn hart overslaat. Maar voor een baby, en dan nu al? En het is wel zn hart! Voor de rest bleek alles helemaal perfect met babytje, zijn gewicht werd nu geschat op 2025 gram. Perfect voor 32 weken en 4 dagen en ook het hoofdje,niertjes,blaasje etc was allemaal prima..maar toch..

Het liet me niet echt los, gelukkig waren op dat moment mn moeder, schoonmoeder, schoonzusje en Wim erbij om me wat gerust te stellen met dat t vast niks is etc etc. Ook de echoscopist zei nog dat t toevallig was dat ze het zag en ze het anders waarschijnlijk ook niet gezien had omdat met 20 weken de grote afwijkingen dan wel geconstateerd zouden worden.

Pas over 2.5e week, op 3 juni hebben we de echo en het onderzoekje door een specialist. Gewoon om het een en ander uit te sluiten..zullen we maar zeggen. Ik heb nog even gegoogled op internet en kwam dit verhaaltje van iemand tegen:

"Toen ik zwanger was van mijn dochtertje, hoorde de vroedvrouw ook een onregelmatige, zeer snelle hartslag. Zij stuurde ons naar het ziekenhuis voor verder onderzoek.
Ik moest in het begin 3 keer/week aan de monitor, nadien nog maar 2 keer/week en de laatste week nog maar 1 maal/week.
Bij ons is de stoornis ontdekt op 30 weken en op 38 weken was alles terug normaal.
Ik heb ook een uitgebreide hartecho gehad, waarop gelukkig geen anatomische afwijkingen te zien waren en de gynaecoloog hield het op een foetale hartstoornis waar ons baby’tje moest uitgroeien, wat ze ook deed op 38 weken.
Ik heb er geen medicatie voor gekregen, omdat ik al weeenremmers nam en die vertragen al de hartslag van je ongeboren kindje.

Ik ben blij dat achteraf, na de geboorte, bleek dat alles in orde was. Ik mocht van de gynaecoloog ook nog thuis bevallen, wat ik ook gedaan heb, maar nadien moest ik onze dochter laten nakijken door een arts, omwille van de toenmalige problemen.
Ik hoop voor jullie dat alles in orde komt, want zoiets brengt toch wel spanningen voort."

Ik ga, en wil me er gewoon niet te druk om maken dus. We wachten gewoon dat onderzoekje van 3 juni af, en laten we hopen dat t allemaal niet zo ernstig is..maar denk dat t nog wel even door mn hoofd blijft spoken tot die tijd...