Bevallingsverhaal

Inmiddels is het ruim tien weken geleden en nu dus wel eens tijd om het op te schrijven...

Met 33 weken en 1 dag ben ik opgenomen in het ziekenhuis omdat je te klein bleek.

In het ziekenhuis werd heel goed in de gaten gehouden of jij het nog wel naar je zin had in mama's buik, of dat het beter voor je zou zijn om geboren te worden en verder te groeien in de couveuse.

Elke dag werd er een CTG gemaakt en twee keer per week een echo. Gelukkig bleef jij het goed naar je zin houden in mama's buik, maar de gynaecologen en kinderartsen wilden niet dat je 40 weken in mama's buik bleef.

Met 37 weken zou de bevalling worden ingeleid. Dat was op 27 december 2010. De dokters hadden wel gezegd dat het inleiden best een paar dagen kon duren, mama's lichaam was misschien nog niet aan bevallen toe.

We hoopten dus maar dat je er in ieder geval voor oud & nieuw zou zijn...

Op maandagochtend 27 december plaatste dokter G. een ballonnetje tussen de baarmoedermond en jouw hoofdje. Dat moest ervoor zorgen dat de baarmoedermond ging verweken en mama ontsluiting kreeg. Bij 3 cm ontsluiting zouden de vliezen gebroken worden. Dat zou dan de volgende ochtend moeten zijn, het ballonnetje zou er dan uit moeten vallen.

Maandag overdag had mama nergens last van. 's Avonds kreeg ze af en toe wat buikpijn en heel de nacht had ze last van krampen en rugpijn, maar het ballonnetje viel er niet uit dus mama dacht dat ze wel een nieuw ballonnetje zou krijgen en dat jij nog niet zou komen.

Maar toen de dokter kwam kijken bleek dat mama al 5 cm ontsluiting had! Ze mocht naar de verloskamer waar dokter R. die dag was. (mama kende alle dokters wel zo'n beetje na vier weken ziekenhuis) Vandaag zou je geboren worden en zouden papa en mama weten of je een jongetje of meisje zou zijn.

Papa kwam naar het ziekenhuis en hij was blij verrast dat je vandaag al zou komen.

Om acht uur zijn de vliezen gebroken en om half negen kreeg mama een infuus met weeën opwekkers. Daarna kreeg mama heel snel weeën om de 1 à 2 minuten en toen de dokter om 10 uur weer kwam kijken was er al 8 cm ontsluiting. De dokter is toen ook maar niet meer weg gegaan en een half uurtje later was de ontsluiting volledig en mocht mama gaan persen.

Tijdens het persen ging jouw hartslag behoorlijk omlaag en daarom kreeg mama zuurstof. Toen ging het met jou ook weer wat beter. Maar na een tijdje gaf je door je hartslag wel heel duidelijk aan dat je het genoeg geweest vond. Je lag met je gezichtje naar boven, een sterrenkijkertje en dat maakte het allemaal niet gemakkelijker om snel geboren te worden.

Omdat jij het echt niet meer leuk vond en omdat de dokter wist dat je heel klein zou zijn is besloten je snel te halen met de vacuum pomp. Daarvoor was dokter van H., de gynaecoloog al gekomen en ook de kinderarts stond al klaar om je mee te nemen naar de kinderafdeling.

Om 11.23 uur lag je op mama's buik en je huilde gelijk. Wat een verrassing, een MEISJE!! Na een paar minuutjes heeft de kinderarts je even snel nagekeken en ben je gewogen: 2105 gram. Dat was een meevaller, toch boven de twee kilo!

Omdat het zo goed met je ging hoefde je niet gelijk naar de kinderafdeling. Je mocht nog een uurtje bij mama liggen en pas daarna ging je met papa naar de kinderafdeling.

Daar ben je helemaal onderzocht en kwam je in een warmtebedje. Toen mama gedoucht had kwam ze ook snel naar de kinderafdeling. 

Wat een ervaring, om kwart voor acht wandelde mama op haar gemakje naar de verloskamer en om half twee zat ze naast je bedje en was je al weer twee uurtjes oud!