Bijbloggen

Het is weer te lang geleden dat ik een blog heb geschreven.
Toch maar even weer “bij-bloggen.”

Hier zijn alweer een hoop vorderingen gemaakt. Lees: Levi.
Sinds de laatste blog die ik heb geschreven tot aan nu is er veel veranderd en gebeurd.
Om mee te beginnen: Levi kruipt! Ja hoor, het is nu officieel. Niet meer 2 “kruipjes” maken en dan maar zitten of vooruit schuiven. Nee, onze kleine man kruipt heel de kamer door.
Waarom trekt juist de gevaarlijke dingen in huis kleintjes zo aan?
Zittend op zijn billen tussen al zijn speeltjes in het midden van de kamer is lang niet zo leuk!
Snoer bij de computer: Zeer interessant! Glazen vierkante bijtafeltje: Erg leuk.
Plant die op de salontafel staat: Die wil ik.
Prullenbak: Hee nog leuker! Kattenvoerbakjes: Mmm voor Levi!
Dus dat wordt continu de ogen op Levi gericht houden als hij in de kamer mag rondkruipen.
Dat betekent: “Nee kleine boef, dat mag niet, dat is gevaarlijk!” Waarna ik hem oppak om hem weg te halen bij de plant/glazen tafeltje/voerbakje/snoeren, en hem afleid met zijn eigen spulletjes.
Luisteren? Ho maar. Zodra mama zich heeft omgedraaid kruipt meneer vliegensvlug weer terug naar de plek waar ik hem heb weggehaald. En dat kan zo gerust 5x achter mekaar gebeuren.
Levi vindt het wel best. En zeg nou zelf…Je kan door zo’n kleintje ook niet geïrriteerd raken als die tig keer weer wegkruipt. Ik niet in ieder geval!
Ook leuk: Wanneer je Levi in de box zet staat ie binnen no time, en loopt dan door de box heen en weer. Houdt zich met 1 hand vast en bukt zich om met andere hand een speeltje te pakken.Lief!
Laatste controle bij CB wees uit dat Levi nu 71.5cm is en 9130gram weegt. Gaat weer de goede kant op! Wat betreft de medicatie van Levi (Motilium en Losec) is er nog niet veel over te zeggen.
Het spugen is wel minder! Niet meer in grote golven. Levi heeft nog steeds zijn goede en slechte dagen wat betreft het spugen. Wat ons wel opvalt: Levi krijgt 3x daags 3,5cc Motilium. 15 minuten voor de maaltijd. Wij hebben het hier zo gepland dat hij dat voor elke melkfles krijgt, in eerste instantie. Maar het spugen na de melkfles bleef aanhouden. Broodmaaltijd kwam er ook weer uit.
Hebben nu zo gedaan dat hij voor broodmaaltijd 3,5cc motilium krijgt. En ineens….Brood bleef erin!
Ging wel paar dagen overheen, maar nu hebben we al de winst dat DAT goed gaat. Met groentehap idem dito. Maar met de melkflessen is het nog steeds spugen. En als de Motilium niet vòòr de groentehap wordt gegeven, dan spuugt ie dat ook nog steeds uit.
Maar over algemeen gezien gaat het heel stuk beter!
Mooi te zien hoe Levi begint te brabbelen! PAPA, PAPAPA, MAMA,MAMAMA, TATATATATA (met heel hoog blij stemmetje), BUHBUHBUH. Blazen op zijn arm of op onze armen en dan “scheetgeluidjes” maken en daar heel blij van worden. Of wanneer je zegt: “Levi, waar is papa?” Dan draait ie zich om en kijkt naar zijn pappie. Of als je vraagt waar oma is, blij naar oma kijken.
EN zwaaien! Ja Levi zwaait! Als je hem op de arm hebt (anders doet ie het niet) en je wijst iemand aan en zegt: “Ga maar zwaaien Levi, dáááág!!!” En je helpt hem met zijn armpjes en je doet het vervolgens zelf (zwaaien) dan kijkt ie heel blij, neemt een hoorbare zucht en begin heel blij en druk te wapperen met zijn armpje en handje terwijl hij de ander grijnzend aankijkt!
Uit zichzelf zwaait hij naar schilderij op zijn kamer waar “meneer koe” opstaat, zoals ik het noem.
“Oooo ik zie meneer koe…..”En in een ruk draait hij zijn hoofd om, kijkt naar het schilderij en begint heel hard te wapperen!

Wat zullen we vandaag gaan eten....???

Bij oma in de tuin op zijn loopautootje. Lopen ging niet, maar erop zitten is ook erg leuk!

Met mama in de trein. Wat nou in de buggy zitten? Staan en uit het raam kijken!

Stoeien met mama
(zien jullie op de achtergrond de mobiel boven de box hangen? Die is nu stuk! Eergisteren trok meneer zo enthousiast aan dat ding, zwierde heen en weer en ineens...BAF! Kapot. Hartstikke doormidden.
Levi's reactie? Grijnzen. Heel hard grijnzen, en vervolgens muisstil gaan zitten in de box en heel lief onschuldig met de auto spelen die in de box lag.....)

Gisteren was het dan zover: Met vriendin naar Amsterdam naar Derek Ogilvie. Spannend…!!
Show was geweldig. Zaten in soort van bioscoopzaal waar 1000man in kon. Podium vooraan.
Derek liep langs de rijen stoelen. Als eerste stond hij stil naast mijn vriendin en mij (van de 40 rijden zaten we op rij 8). Mijn vriendin kon hem zoo aanraken. Hij keek ons niet aan, maar gebaarde naar gedeelte rijen (waar wij ook onder vielen) en vertelde dat er een man naast hem stond met een wond boven zijn oog. Iets met een hersenbloeding of hartstilstand?
O god….O god.. (terugdenken aan mijn vader die op de bewuste dag beneden aan de trap is neergevallen, wenkbrauw kapot, hartstilstand). Kreeg hartkloppingen, zweet brak me uit.
Daarna vertelde Derek dat de persoon wie hij zoekt iets aan zijn onderrug heeft (heb ik “iets” aan mijn onderrug???) en last van zijn/haar buik (ja op dit moment wel!).
Maar een man paar stoelen voor ons meende dat het om hem moest gaan. En dat klopte ook.
Pfff…Stel je toch eens voor! Show was verder fantastisch. Erg mooi,ontroerend,amzing!
Teleurgesteld? Nee…Derek hoeft niet te bevestigen dat mijn vader bij me is.
Dat weet ik namelijk zo ook wel. Ik denk dat mijn vader dit ook niet via Derek laat weten.
Mijn vader is er wel. Wij zien hem niet, maar hij ons wel. Dat is goed.