Nee, nee en nog eens nee! Gek word ik ervan!

De hele dag door bedenkt Joas de leukste plannetjes om te doen... bijvoorbeeld de afstandsbediening van de televisie pakken, die meenemen naar de bank, om vervolgens op de bank te klimmen en over de leuning op de vensterbank te gaan hangen om daar vervolgens kei-hard tegen de ramen aan te timmeren... dat geeft toch zo'n fantastisch kabaal! Wat stom nou, dat mama dat niet leuk vindt. 

Tactiek 1: afleiden met iets anders. Jammer mama! Dit is veel te leuk, je denkt toch niet dat ik nu met blokken wil spelen of een puzzel ga maken. Doe het lekker zelf! En laat mij vooral nog even op het raam timmeren.

Tactiek 2: de afstandsbediening afpakken (proberen om te ruilen voor iets anders) en even uit het zicht leggen... jammer mama, ik weet precies wat ik hebben wil. Ik wil de afstandsbediening en wel nu! Mij houd je niet meer voor de gek, ik ben groot... kom op met dat ding... want als ik 'm niet krijg dan ga ik brullen, brullen, brullen tot de buren de politie waarschuwen.... (enige brul-tijd later).... nou ja, weet je wat mam, dan bekijk je het ook maar. Ik pak lekker de afstandsbediening zelf wel... laat me erdoor! ik klim gewoon zelf wel op de kast... ik zal zien dat ik hem te pakken krijg!

En zo gaat het ongeveer de hele ochtend.... want mama vond het ook al niet goed dat ik met de wekkerradio van papa wilde timmeren, of dat ik het nachtlampje aan het snoer van haar nachtkastje wilde trekken... ze begreep niet eens dat het snoertje zo mooi was... of dat de prullenbank zo interessant is... of hoe leuk het is op alle knopjes van de laptop, de telefoon of mama's mobiel te drukken...

En ik? Tja... ik weet precies wat ik wil... en als ik het niet krijg! Nou, dan ga ik lekker brullen... want sjonge jonge... ik ben toch ook zo zielig!