Waarom? De ontdekking dat iedereen anders is.
De laatste dagen merk ik dat ik een aantal keer verwonderd de vraag 'waarom?' stel. Een mooie vraag, net als een kleutertje ben ik benieuwd waarom de dingen zijn zoals ze zijn en vooral ook waarom mensen zijn zoals ze zijn. Wat maakt dat jij de keuze maakt om de dingen te doen zoals je ze doet. En zeker op het terrein van borstvoeding kwam ik daar deze week geregeld mee in aanraking.
Zo ging ik op kraamvisite bij een collega die net bevallen is van haar derde kindje. De jongste spruit is zes weekjes oud en krijgt borstvoeding. Voor mijn collega een hele nieuwe wereld. Bij de eerste had ze zo'n hoge bloeddruk door de zwangerschapsvergiftiging dat ze medicijnen moest nemen waarmee je geen borstvoeding mag geven. Geen keus dus! Bij de tweede was het wederom een zware bevalling en wilde de kleine niet aanhappen, dus ook die kreeg de fles, dat waren ze van de oudste toch al zo gewend. Al tijdens de zwangerschap van de 3e verkondigde mijn collega dat ze ZOOOOOOO graag borstvoeding wilde geven. Ze is zelfs voor de bevalling bij een lactatiekundige geweest en had zich helemaal voorbereid en ingesteld op het geven van borstvoeding. Na de bevalling heb ik haar nog een paar keer gesproken en steeds maar weer vertelde ze hoe bijzonder het vond dat de borstvoeding nu wel goed liep. Ik wist dus niet beter of langvoeden was haar ultieme droom die door de omstandigheden bij de oudste twee nooit was uitgekomen. Tijdens de kraamvisite vertelde ze dat ze zo af en toe een flesje kunstvoeding bijgeeft. Op zich is dat niet verkeerd natuurlijk, maar door alle moeite die ze voor de borstvoeding gedaan heeft, had ik dat niet verwacht. Dus ik viel (enigszins) achterover van verbazing. WAAROM?
En vanmorgen overviel me voor de tweede keer die enorme verbazing rondom het thema borstvoeding. Ik was bij een vriendin van me, waarbij hun tweede kindje net zes maanden oud is. Het meisje krijgt borstvoeding, net als haar grote broer destijds heeft gehad. Mijn vriendin heeft bij de eerste behoorlijk wat borstvoedingsproblemen overwonnen. Ondanks hele heftige pijn vanwege tepelkloven, wilde ze toen absoluut niet stoppen. We hebben al menig gesprek gevoerd over de bijzondere band (verslaving bijna) die het geven van borstvoeding met zich meebrengt. Je gaat ervoor, je wilt het en als het er is, dan wil je niet meer stoppen. Ik ken haar dus ook niet anders dan pro-borstvoeding. En nu vertelde ze me uit het niets dat ze de fles voor de kleine meid ging klaarmaken. Opnieuw viel ik (enigszins) achterover. Een flesje??? Ben je gestopt met de borstvoeding dan? Waarop zij antwoordde: O nee hoor, ik combineer van alles een beetje. Prima als dat voor jou zo werkt natuurlijk, maar ik betrapte mezelf er toch op dat ik me vooral afvroeg: WAAROM?
In de auto terug naar huis dacht ik er nog eens over na. Waarom doen zij dingen anders? Waarom ben ik verbaasd over de keuzes die zij maken? Om tot de eeuwenoude conclusie te komen: OMDAT ZIJ ANDERS ZIJN! En dat mag gelukkig ook.
Zo kan jij doen waar jij je prettig bij voelt en kan ik doen waar ik me prettig bij voel. En als ik me verwonder over jouw keuzes, of jij je verwonderd over die van mij... dan maakt dat in feite helemaal niets uit. Iedereen doet wat hij zelf goed vindt... en daarbij is er geen goed of fout... alleen soms is het alleen wel anders. En dat houdt het leven interessant!
reacties (0)