Moeizame weg naar zindelijkheid

Wat waren we blij dat onze dochter al met 19 maanden interesse kreeg in het potje. Er verscheen af en toe een plasje in en een paar keer een grote boodschap.  We hebben dan geprobeerd om de luier uit te laten maar die was steeds nat want ze voelde het helemaal niet aankomen. Dus weer afgewacht. 

Een half jaar later gaf ze in het zwembadje ineens aan dat ze moest plassen.  Potje erbij gehaald en ja hoor; het lukte.  Dus weer de luier uit maar ze was de hele dag door nat.  Toch een dag of tien doorgebeten maar het beterde niet.  Ze vond heel het gebeuren rond naar wc gaan heel interessant maar haar lichaam was er niet klaar voor.  Dat zagen ze ook op de crèche want ze had soms maar een paar druppeltjes in het potje en haar luiers bleven nooit lange tijd droog.  Dus weer afgewacht

Toen ze ongeveer 28 maanden was kwam ze zelf zeggen dat ze moest plassen en haar luiers waren vaak droog bij het verschonen.  Dit was geen goed teken en de luier bleef uit.  Ze wou liefst op wc en het potje bleef in een hoekje staan.  Het plassen verliep super maar de grote boodschap wou ze enkel en alleen maar in haar broek doen.  Aangeboden om een luier aan te doen maar nee ze wou geen luier om.  Alle soorten van aanpak geprobeerd: negeren, neutraal reageren, lief reageren, cadeautje klaarzetten, ….  Het deerde haar niet. Ook op de crèche wisten ze niet waarom het niet werkte.  Veeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel vuile handwasjes gehad; en soms zei ze dan ‘Nu moet mama poetsen’; het leek alsof ze ons voor de gek hield.  Voor ons was de maat vol toen een emmer barstte met de vuile broeken in de week en alles in het rond spatte.  Heel de berging zat onder de bruine vlokjes.  Toen hebben we de luier overdag weer aangedaan op momenten waarop ze meestal haar grote boodschap deed.

Bij de eerste kennismaking op school was het geen probleem als ze bij de start niet zindelijk zou zijn; er was een kinderverzorgster dus we hadden een gerust gevoel.  Maar een week voor de start mochten we op bezoek en toen zei de juf: nee ze moet een luierbroekje aan want de kinderverzorgster komt pas tegen de middag. 

Dus op school gestart met een luierbroekje en wat was ik bang dat ze zou hervallen en ook niet meer op wc zou willen plassen.  Maar dat was gelukkig niet het geval: ze bleef netjes op wc plassen.  We beloofden haar een cadeautje voor de grote boodschap.  We kopen dan een groter voetenbankje om voor de wc-pot te zetten. Het lukte eens en dan was ze zo blij maar bij een volgend ongelukje vond ze het helemaal niet erg dat ze geen cadeautje kreeg. Ze is dan twee weken naar school aan het gaan als ze ineens vaker haar grote boodschap op wc doet.  En vandaag kunnen we zeggen dat ze overdag volledig droog is.   We moeten haar nu afleren dat ze niet elke keer een cadeautje krijgt maar dat zal wel lukken.

We hadden nooit gedacht dat ze er zo lang over zou doen omdat ze zo vroeg interesse toonde in het potje.  Wat wij hebben geleerd is dat het lichaam er klaar voor moet zijn en niet alleen het kind.  Een luier die een tijdje lang droog blijft; je kind komt zelf zeggen dat ze pipi of kaka moet doen en ze kan haar plas ophouden tot ze aan het toilet geraakt is.
Vrienden die aanraadden om haar om het half uur op het potje te zetten; ik heb het geprobeerd maar ik werd er zelf kregelig van. Ik leerde mijn kind om vaak naar toilet te gaan en niet om zindelijk te worden.
Voor ons was ook het luierbroekje de oplossing: ze bleef toch op wc plassen maar we hadden het drama niet meer van de vuile broek. En voor haar belangrijk: ik kan zelf mijn broekje aan en uitdoen en heb het plassen helemaal zelf in handen.

Er zullen waarschijnlijk nog ongelukjes voorkomen maar we zijn op goede weg.