Jesse 7 weken oud

Inmiddels zijn er alweer 7 weken om sinds Jesse geboren is. Wat vliegt de tijd voorbij! Het gaat steeds wat beter met Jesse, na enkele weken van veel huilen en onrust. Wat de oorzaak is (geweest) weten we niet, maar een gebrek aan regelmaat, oververmoeidheid en waarschijnlijk last van maag en/of darmpjes zullen de voornaamste oorzaken zijn. Nu houden we strak aan het ritme voeden, boertje, luiertje en nog even knuffelen en spelen met papa en mama. Daarna weer verder slapen, voor zover dat lukt. Het inslapen is nog moeizaam, maar een speentje brengt Jesse troost en helpt in zijn zuigbehoefte. En dit regime werpt zijn vruchten af, ook wij mogen nu dagelijks genieten van uitgebreide lachebekjes! En soms komt er al een klein kirrent geluidje mee! Ook zijn zicht wordt steeds beter, je ziet dat hij onze gezichten herkent en dat hij ons en voorwerpen kan volgen. Heel mooi om hem zich steeds verder te zien ontwikkelen! Hij is nog steeds erg sterk, hij staat en springt met z'n beentjes, en grijpt nu ook af en toe wat vast met z'n knuistjes. Zoals mijn haar... :s. Liggend op zijn buik zijn hoofdje omhoog houden gaat nog niet echt goed, hij draait zijn hoofdje wel van wang tot wang.

Met mij gaat het nog steeds niet geweldig. Het 'ontzwangeren' is bij mij met name een emotioneel proces, waar ik nog volop in zit. De leegte die ik voel na de zwangerschap wil maar niet verdwijnen, en ligt soms meer aan het oppervlakte dan het geluk van de geboorte van Jesse. Natuurlijk hou ik ontzettend veel van mijn kereltje, maar meerdere malen per dag voel ik nog het verdriet van de zwangerschap die er nu echt op zit. Afgelopen zaterdag reden we toevallig voor het eerst weer langs de verloskundigenpraktijk sinds de bevalling, en zelf dan kan ik de tranen niet binnenhouden. Nog steeds zou ik het liefst terug in de tijd gaan om alles nogmaals te beleven, en er ditmaal meer en intenser van te genieten... Ik moet er soms zelfs aan denken dat ik manlief niet meer hoef te vragen om zware dingen te tillen, dat ik de kattenbak weer kan verschonen... We hebben een gezonde, prachtige baby, waarom kan ik me dan niet gewoon gelukkig voelen? En genieten van mijn verlof, want het einde komt al in de verte in zicht...