Wat word je toch groot...

Jeetje alweer 10 maanden en wat een mijlpalen de laatste drie weken!
Je bent van lig zelf tot zit gekomen, een paar dagen daarna kroop je ineens en nu ga je ook zelf staan! Oja en je eerste tandjes komen nu ook door!

Een heerlijk mannetje ben je, ik kijk met heimwee terug naar je babytijd. En vol spanning naar je dreumestijd, want wat een handenbindertje ben je nu ineens geworden! Als dat maar goed gaat, geen plantenbak is veilig voor je. Aan alles moet getrokken worden, je hoofd stop je overal in.... En als mama dan Nee!! Zegt ga je heeeeel hard en zielig huilen.... Hmmm.... Hoe moeten we daar nou toch mee omgaan :( iemand tips?