36weekjes, nog een maandje

En toen was het wel weer eens tijd voor een nieuwe blog!

Vandaag was mijn broertje jarig(tegen de tijd dat ik de blog post is het alweer 12uur geweest dus moet ik gister zeggen haha). Eerst 's ochtends een gesprek over hoe het nu verder moet kwa woning. Schiet niet echt op, woon momenteel nog in mijn moeders huis. Maar dit is maar een tijdelijke oplossing, voor de rest schiet het niet veel op, dus ze zouden er nogmaals druk achter zetten. Verhuizen voor mijn bevalling heeft geen nut meer, te veel stress enzz. Maar als je weet dat je ongeveer een maand na de bevalling een eigen plekje hebt geeft toch wel weer wat rust, hopen dus dat ze nog iets vinden! Daarna taartje gegeten met mijn broertje en stiefoma. Toen nog even de stad in klossen halen, grrrr zijn mijn bedpoten te groot voor die klossen!!! Mijn moeder had het er nog over plankjes tussen te doen ofzo, nouja dat zien we het weekend wel. Het heeft geen haast omdat ik toch in het ziekenhuis ga bevallen. Daarna nog even nieuwe verf gehaald, wil namelijk nijntje schilderijtjes maken. Had de doeken al, maar de verf hier in huis was zo oud dat het niet lekker meer verft. Later in de middag de wagen gepoetst, box naar de kamer getilt met broertje, box gestoft en geschilderd!!

Kan de laatste tijd echt moeilijk in slaap komen, lig dan meestal dik een uur te draaien en te woelen voordat ik pas slaap. Zet de laatste paar dagen steeds om 12 uur mijn wekker zodat ik niet te lang in bed blijf liggen, kan dan namelijk de volgende avond nooit weer in slaap komen als ik zo laat wakker ben. Vannochtend vanwege dat gesprek al om half 10 op, terwijl ik pas half3 sliep. Dat merkte ik wel, weinig slaap, kreeg eind van de ochtend hoofdpijn en voel me echt moe. Maar wat zo raar is, rond 10uur gaat mijn moeheid dan altijd weg, dan ben ik klaarwakker en kan ik nooit weer slapen. Grrr moet maar even een goed ritme krijgen ;)

Donderdag moet ik weer voor controle. Mijn gyneacoloog is dan op vakantie dus krijg een verloskundige in het ziekenhuis las vervanger(/ster). Mijn eigen gyneacoloog vertelde de vorige keer dat hij geen echo meer zou doen, aangezien dit geen zin meer had? Terwijl die vrouw van de 20weken echo echt duidelijk vertelde dat ze rond 34 weken ofzo wel weer zouden kijken met de echo ivm dat niertje wat ietsjes te groot was. Lees er soms toch wel minder leuke verhalen over, dus ga donderdag gewoon aan die vervanger een echo vragen. Zodat ik zeker weet dat het niet erg is, of dat er wel acties ondernomen moeten worden.

Dit weekend komt de vader ook weer thuis. Ben benieuwd of hij echt goed heeft nagedacht en hoe hij het verder wil aanpakken... Heb de hele vakantie niks van hem gehoord, ik zou hem op de hoogte houden hoe het met de kleine en mij ging. Maar nooit een reactie terug, terwijl hij zou smsen als hij was aangekomen vertelde hij. Tsjaa... Reken al niet te veel meer op hem en wacht na de vakantie wel af hoe zijn gedrag is.

Afgelopen donderdag had mijn moeder weer een terugval, ze had hardgelopen en was te ver gegaan. Helemaal buiten adem terug in de kliniek, viel steeds weg. Dus toen is ze overgebracht naar een kliniek in groningen aangezien in zuidlaren niemand is in het weekend. Ze vonden het ook niet vertrouwd haar naar huis te laten gaan. Weet niet of ik het verhaal hier al een had verteld, maar mijn moeder heeft niet zo'n fijne jeugd gehad en na de scheiding met mijn vader waar niet alles prettig in verliep had ze het nogal moeilijk. Is toen in therapie gegaan en het leek beter te gaan. Totdat ze vorig jaar van de trap viel met een lattenbodem, ze kan niet stilzitten we hadden nog gezegt wacht tot ruben(de papa, die zou langskomen) terug is van het werk dan tilt hij het wel naar beneden. Maar ze was eigenwijs, tilde zelf met een zware ijzeren lattenbodem de trap af, totdat ze 5treden van onder haar evenwicht verloor en zo met bodem en al de kamer inviel. Vinger lag onder de bodem en zij er boven op. Vinger zat een scheur in, moeder werd raar en duizelig, buren kwamen langs die hoorden een klap. Toen viel mijn moeder steeds weg, dus hup naar het ziekenhuis. Uiteindelijk om een lang verhaal kort te maken, is door die klap/schrik ofzo al haar "problemen" weer terug gekomen. Dus zit ze nu al bijna een jaar in verschillende klinieken om haar verleden toch een plekje te geven. Maar dat gaat nog niet echt supergoed dus...

Zoo een heel verhaal alweer. Ik zal mijn bedje zo opzoeken en maar hopen dat ik snel zal slapen.

Als ik donderdag al een echo krijg laat ik het jullie weten!!

xxx liefs