Klaar mee, klaar voor

En daar zit ik dan weer.... 4.15 op de bank met mijn laptop. Ik lag al een uur in bed te draaien maar slapen.... hooo maar.

Gisteravond dacht ik echt dat het weleens zou kunnen beginnen. Sinds 2 dagen regelmatig harde buiken en een trekkend gevoel richting de onderkant, maar gisteren bleef er een constant gevoel in mijn onderbuik, net als bij mila de avond voordat het begon. Toch maar gaan slapen. Tegen 3 uur werd ik wakker. Had ik gedroomd over het bellen van mijn schoonouder voor mila, dan mila met die storm bij hen in de auto zou moeten, toch maar even wachten met bellen. Maar bellen.... er is toch nog steeds niks aan de hand. Maar slaapdronken krijg ik dat dan niet uit mijn hoofd...... Uiteindelijk moest ik plassen en was ik klaar wakker.

Bij mila had ik veel vaker slapeloze nachten dus ik mag niet klagen. Maar als het morgen begint dan begin ik de bevalling al met een achterstand vrees ik. Tja, laat ik dan maar genieten van de rustige uurtjes in de nacht en ga ik morgenmiddag nog maar even slapen.....

Verder wordt het nu elke dag zwaarder. Bij het opstaan lijk ik wel een oude vrouw, pijn in mijn heupen en bekken, na een paar passen gaat het wel weer. Ik voel me opgeblazen en dat zie ik toch ook wel weer terug op foto's. En helaas, helaas, helaas..... er komen nu toch echt striae op mijn onderbuik. Ik smeer mezelf een ongeluk, kom bijna niet meer aan in gewicht maar mijn huis begeeft het toch. Inmiddels een paar paarse strepen en het lijkt elke dag erger te worden.

Lieve kleine jongen, je mama barst uit haar voegen, is helemaal klaar voor jouw geboorte. Maar wanneer kom je dan toch????