Waar is die haarspeld!!!!

Afgelopen weekend hebben we een heerlijk weekendje in landal greenparks doorgebracht ik de buurt van venlo. Op zaterdag reden we vanuit daar naar maastricht, m had een grote haarspeld in haar haar zoals altijd en waar ze nooooooit aanzit. Toen we aankwamen was de haarspeld weg, nergens meer te vinden. Hele auto op zijn kop, maar niks gevonden. Maar ach, zo'n kleintje kan toch geen haarspeld van bijna 4 cm opeten????

Dus heerlijk dagje maastricht gehad, zondag heerlijk weer en veel buiten geweest, maandag naar het zwembad en weer naar huis gereden en gisteren moest ik weer werken.

En toch he, ik denk toch regelmatig weer terug aan die haarspeld. Ik heb gegooled, kom ik op NTVG (nederlands tijdschrijft van geneeskunde) een heel verhaal tegen over haarspelden die kunnen perforeren, vaak nog na maanden! Pffff, laat ik nu een rontgenfoto maken of niet. Tja, zo'n kleintje al met stralen, en waarschijnlijk is er niks aan de hand. Maar aan de andere kant, als er iets zit moet het eruit gehaald worden, anders is de kans vrij groot dat er problemen gaan ontstaan.

Dus ik heb vandaag de huisarts maar gebeld, kreeg ik een vervanger, klonk als een co assistent ofzo, en die wilde niet! GRRRRRR, nou toen kwam mijn moederinstinct toch wel boven. Resultaat: over 30 minuten ligt er een aanvraag klaar en kan ik naar het ziekenhuis.

Ik vind het zo erg, mijn lieve kleine meisje die al een rontgenstraal op zich krijgt, en waarvoor??? omdat mama even niet goed op let! Laten we hopen dat het loos alarm is, dat ze niet ook nog een gastroscopie moet onder narcose..... wat zou dat vreselijk zijn.

Na zaterdag trekt ze dus gewoon alle speldjes uit haar haar! Dus voorlopig gaan er stiekjes in haar haar, en al die leuke speldjes die ik via staartjes en strikjes.nl gekocht heb..... ach, die lopen niet weg.

update:

Om 14.00 kon ik de aanvraag ophalen, dus daar stond ik dan 14.01, natuurlijk nog geen aanvraag klaar. Met enig schaamrood op mijn wangen toch maar gevraagd of het nog geregeld werd. Gelukkig kon de dokters assistente zich helemaal in mijn inleven, stelde me wel gerust. In het ziekenhuis ging het heel snel, na 10 minuten al geholpen. Daar lag ze dan, broek op de knieen mij een beetje angstig aan het aankijken. Na 2 seconden was het al gebeurd en de foto werd meteen digitaal ingeladen. En toen zag ik het meteen: geen speld, pfffffffffffffffffffffffffffffff.De laborant ging het nog even met de radioloog kortsluiten, had ik even een stiekem momentje om met mijn telefoon een foto te maken van de rontgenfoto.

Eind goed al goed, geen speldjes meer voorlopig voor mijn meisje. Als troost ben ik nog maar even langs de bart smit gereden.....