4 weken oud

Morgen avond is M alweer 4 weken oud! Goh, wat vliegt de tijd. Nog steeds kan ik telkens bijna in huilen uitbarsten als ik naar dat kleine meisje kijk dat helemaal van ons afhankelijk is. Ik kan bijna niet geloven dat ze voor altijd van ons en bij ons is!

Het gaat goed met haar en met ons. Ze groeit als kool, elke ochtend denk ik weer, goh, je lijkt wel zwaarder dan gisteren! Ondertussen zijn er een paar onderkinnen en spekkies op de billen bijgekomen. Donderdag moeten we naar de consultatieburo arts en dan zal ze wel weer gewogen worden! Ze drinkt heel wisselend, en het lukt maar niet om langer dan 3 uur te wachten, soms 3.5 als we geluk hebben.... ze drinkt nu 7-8 keer per dag 80-140 cc. Maar ze geeft heel goed aan als ze niet meer hoeft (dan slaat ze de fles weg en klemt ze de kaken op elkaar) of moet boeren (dan gaat ze met haar hoofdje op een neer). We luisteren maar braaf naar haar en moeten dus om de 3 uur voeden. Door de week doe ik dit en probeer ik wat uit te slapen tot half 10 ofzo, en vrijdag en zaterdagnacht doet mijn vriend het, kan ik een beetje bijkomen. Gelukkig is hij deze week vrij.... kunnen we om de beurt een nacht dienst doen.

M heeft nog steeds een megabos met haar, eerst waren dit donkere haartjes, nu is het al bruin geworden, dit in combinatie met mooie blauwe ogen en lange wimpers..... het is echt een heel mooi meisje. Tja, mama en papa zijn apetrots op hun meisje! Ik begin dan ook helemaal te glimmen als anderen zich over de wieg buigen en zeggen dat het echt een mooierd is..... Natuurlijk moest dit moois wel allemaal vast gelegd worden. Toen M 11 dagen oud was hebben we een fotoshoot met haar gedaan en gisteren konden we het resultaat bewonderen: echt prachtig, tranen stonden in mijn ogen!

M wordt snel groter. Veel te snel. De eerste weken was het echt vooral slapen, poepen, plassen, drinken. Ze was weinig wakker en als ze wakker was huilde ze. De laatste dagen is dit heel anders. Ze slaapt veel minder en de wakkere momenten kunnen heel leuk zijn. Beetje lachen, helder om zich heen kijken, beetje spartelen, echt op beginnende ontdekkingsreis. Sinds ze dit kan wil ze ze niet meer in haar bedje, wil ze niet meer in de box of reiswieg. Nee, ze wil vooral gedragen worden door papa of mama. En als we niet snel bij haar zijn dan schreeuwt ze moord en brand. Dit kan ze trouwens ook doen zonder (voor ons) duidelijke reden. Soms kan ze wel een uur lang krijsen, ze loopt dat helemaal paars aan. Het lijken niet echt krampjes te zijn (want dan slaat ze met haar armpjes en trekt ze de beentjes op), ze heeft vaak net gegeten, het is niet te warm of te koud..... we weten het niet en voelen ons dan machteloos. Het enige wat helpt is bewegen. Ze vindt het heerlijk om te wandelen of auto te rijden..... direkt stil is ze dan! Maar ja, dat kan toch echt niet middenin de nacht hoor!

M weet met haar 4 weekjes in ieder geval helemaal in te pakken. Helaas ook de opa's en oma's..... alle 4 willen ze minimaal 1 keer per week langskomen, terwijl ik mijn ouders maximaal een keer per 4 weken zag en mijn schoonouders 1 keer in de hooguit 6. Hopelijk wordt de frequentie wat minder want als ik weer werk is het weekend toch echt voor ons en M, en heb ik geen zin om uren op te offeren voor hun. Maar ja, dat is nog ver weg.

Vooralsnog heb ik het superdruk met de verzorging van M, kleine huishoudelijke dingetjes en de bergen was die er ineens zijn..... Ik wil veel wandelen, elke dag boodschappen doen en lekker met M op stap. Ik kan er echt zo van genieten.

Hoe is het verder met mij? Ondanks de zware bevalling was ik al heel snel op de been. Dat gekneusde onderkantje voelde in een paar dagen al best aardig aan. Poepen ging ook direkt redelijk, eerst een beetje pijnlijk maar al snel zoals eerder. Maar ik heb echt last van 2 dingen:

1. ik kan nog steeds mijn plas niet goed ophouden. De eerste dagen liep het gewoon uit me, totaal ongecontroleerd. Dat is gelukkig verdwenen. Nu kan ik het de meeste tijd goed ophouden en thuis loop ik ook nooit met een volle blaas rond. Maar vanmiddag bijvoorbeeld lagen mijn vriend en ik met M in het park op een kleed. Ik wil opstaan en mijn broek is nat.... echt zo vervelend, en dit gebeurd vooral als ik aandrang heb, al blijkt het dan toch vaak een klein plasje te zijn. Over 2 weken heb ik mijn eindcontrole bij de gyn, als het dan nog zo is ondanks de oefeningen die ik doe, dan wil ik naar een bekkenbodemfysiotherapeut. Ik kan er echt heel verdrietig om worden......

2. mijn gewicht. Na een week waren er nog zo'n 6 tot 6.5 kg over. En die zitten er nog..... terwijl ik vetarm eet, niet snoep, elke dag minimaal 5 km goed doorwandel, regelmatig 20 min op de hometrainer zit en gisteren al getennist heb..... Ik kan mijn jurkjes, rokjes en broeken nog bij geen lange na niet aan. Ik heb een blubberbuik (bijna zonder striae gelukkig) en mijn kont is 3 keer dikker dan normaal. Mijn borsten zitten nog steeds op formaatje zwangerschap. Ik baal er echt van. Misschien moet ik het de tijd geven, maar ik wil zo graag weer mijn oude kleding aan, met een shirtje lekker van het weer te genieten zonder het steeds over mijn lovehandles te moeten trekken..... ook hier kan ik soms een traantje om laten.

Maar..... onze kleine meid maakt alles goed!!!!zo verliefd........................