Fotoshoot

Vandaag ben ik alweer 34+1 weken zwanger.

Precies 32 weken geleden was die test eindelijk positief en toen had ik direkt een to-do-list in mijn hoofd van dingen die ik graag wilde doen. Als laatste stond daar een fotoshoot van mijn zwangere buik op.

Een tijdje geleden ben ik op zoek gegaan naar een fotograaf, vele sites gezien, maar werd direkt verliefd op de foto's van arjen eeken, kreeg toen gewoon tranen in mijn ogen, dit was hem, direkt een afspraak gemaakt.

En dat was vandaag. De afgelopen weken heb ik geprobeerd mijn buik in conditie te houden, niet te snel aankomen, goed masseren, alles om striae te voorkomen, en dat is tot nu toe gelukt. Helaas is het met niet gelukt om mijn nagels te laten groeien. Ik krab al 30 jaar de navels van mijn vingers en het lukt gewoon niet om eraf te blijven, ik doe het in mijn slaap, in de auto, op momenten dat ik me verveel en ik heb het zelf vaak niet door. Dus vandaag had ik 10 hele korte onregelmatige nageltjes waarbij ook de nagelriemen het fors te verduren hebben gehad, heeeel jammer, en eigenlijk had ik gewoon afgelopen week er wat kunstnagels op moeten laten plakken.... maar ja, dat had ik niet gedaan, en dus moesten we het hiermee doen. En dan mijn litteken bij mijn navel. Tja, dat is helemaal donkerbruin verkleurd, waarschijnlijk door de hormonen in combinatie met een kleine wondinfectie na de operatie. Ook niet heel mooi maar ach..... Ik ben wie ik ben, en eigenlijk is het juist wel heel mooi om zo op de foto te gaan.

Gisteren begon de voorbereiding al, in bad, scrubje, gezichts en haarmasker, ontharen etc etc. Vanmorgen gingen we met onze zwarte en witte kleding op pad naar de studio. De fotograaf was een heel aardige man en stelde ons snel op ons gemak. We hebben allerlei typen foto's gemaakt: witte achtergrond, zwarte achtergrond, alleen van mijn buik, van mij en mijn buik en van ons drieen. Een foto's van mij liggend met roze slofjes, profiel foto's, foto met doek over mijn buik. Alles wat wij wilden is gebeurd.

Volgende week krijgen we de foto's te zien en kunnen we kiezen wat we willen: alles is mogelijk.

Dus mijn to-do-list is nu klaar. Nog 2 weken werken en dan mag onze kleine meid zich wel een keer gaan aandienen! Langzaam maar zeker ben ik me steeds meer aan het verheugen op dat moment. Ik krijg steeds meer last van plotseling urineverlies (of eigenlijk dagelijks wanneer er meer dan 3 druppels urine in mijn blaas aanwezig is en ik iets doe als sokken aantrekken, opstaan of soms gewoon zomaar). Ik slaap meer nachten niet dan wel en heb weer steeds meer last van mijn rug, vooral in de nacht. Verder mag ik echt niet klagen, ik heb geen zuurbranden, hevige krampen (op een na dan) of andere ongemakken. Ik voel me goed en gelukkig en kan intens genieten als ik weer eens een knuisje/ knietje/ voetje voorbij voel schuiven.

Nog maximaal 7-8 weken, al hoop ik stiekem op een paar weekjes minder!