Erkenning

Vandaag 23 weken en 1 dag zwanger. Wat vliegt de tijd! Ik geniet van elke minuut en zou willen dat de tijd wat langzamer zou gaan, voordat je het weet is het weer voorbij. Aan de andere kant, ik kan ook niet wachten totdat onze dochter in mijn armen ligt!

Deze week hadden we een afspraak op het gemeentehuis want aangezien wij niet getrouwd zijn moet mijn vriend kruimel erkennen als zijn dochter. Dus na een heleboel kunst en vliegwerk waren we op tijd op het gemeentehuis. Ik moest toestemming geven voor de erkenning van mijn vriend als vader. Hij heeft getekend en we hebben gekozen voor zijn achternaam. Probeerde nog even dat ik dan de voornaam mocht kiezen maar daar trapte hij niet in. Maar wat zijn vaders achtergesteld! Officieel heeft kruimel nu een vader, maar wel een vader zonder enkel recht! Als er met mij iets gebeurd gaat kruimel naar mijn familie. Om dit te voorkomen moet mijn vriend na de geboorte ouderlijk gezag aanvragen bij de rechtbank!

Na deze heugelijke gebeurtenis was er een info avond op het kinderdagverblijf. We kregen wat uitleg over de mogelijkheden om een rondleiding op een van de lokaties. Mijn gevoel vloog op en neer. Soms dacht ik dat kruimel het fantastisch zou vinden hier, met andere kindjes, vol pedagogisch verantwoorde spelletjes, soms sprongen de tranen in mijn ogen bij het idee dat ik haar hier moet gaan achter laten zodat mama en papa centjes kunnen gaan verdienen! oooooooooo dit gaat nog heel moeilijk worden......

Verder gaat het mij nog steeds helemaal goed. Nadat ik fors was aangekomen op vakantie (5 wkn gld) is er geen kilo meer bij gekomen, vanochtend woog ik nog steeds 68.5. In totaal 6 kg aangekomen. Eerst maakte ik me zorgen omdat de kilo's zo snel gingen, dacht dat ik zou veranderen in een olifant. En nu denk ik juist weer: ze groeit toch wel goed?? Maar mijn buik groeit wel gelukkig. Mensen zien het en er is zeker geen twijfel meer of dat buikje door een evt zwangerschap komt. De laatste dagen voelde ik kruimel wat minder, nog steeds wel meerdere keren per dag maar gewoon niet meer zo actief en levendig als daarvoor. En dan ga je je toch zorgen maken, heb er gewoon slecht van geslapen. Maar zolang ik haar maar dagelijks voel lijkt het me wel goed. Nog een week en ze is levensvatbaar! Dat is toch wel weer een mijlpaal in haar nog prille leventje!

Vanochtend is het kraam pakket bezorgd met daarin een leuk nijntje toilettasje, babytandenborstel en rugtasje. Al die andere dingen die erin zaten.... daar wil ik nog even niet over nadenken!

Dus vooralsnog werk ik mezelf nog een slag in de rondte, loop ik diverse symposia en vergaderingen af, doe ik 100% 24 uurs dienst, probeer ik overal de sociale kontakten in orde te houden en probeer ik ondertussen ook nog te genieten van onze kruimel. Zij geeft mij energie, zij zorgt ervoor dat ik mezelf bijna nooit meer moe voel, ik voel me gelukkig en ik hoop dat al mijn bb vriendinnetjes die dit geluk nog niet hebben mogen proeven snel beloond gaan worden voor hun geduld!!!!