Kraammarkt

Vandaag was er in het ziekenhuis waar ik ga bevallen een kraammarkt. Geen idee wat het in zou houden maar dacht wel dat ik daar heen wilde. Mijn vriend had andere verplichtingen (tennistraining). Maar mijn ouders wilden dolgraag mee, vooral mijn moeder.

Dus zij kwamen vanochtend eerst bij ons langs. Mijn moeder had weer een nieuw kledingsetje gekocht: een leuk roze truitje en een spuuglelijk hello kitty rokje en broekje ineen. Ach ja, dat krijgt ze aan als ze bij opa en oma op bezoek gaat....

Daarna op naar het ziekenhuis. We kwamen om 11.50 aan. Bij de ontvangst werd gevraagd of we mee wilden loten voor een echo. Natuuuuuuuurlijk. De loting zou om 12.00 zijn en ja hoor.... tweede nummertje was voor ons. Mijn moeder begon bijna ter plekke te huilen, helemaal blij, zo onverwacht. Eerst wat kraampjes af: kraamzorg, kinderopvang, gastouderverblijf, kado-winkels, kadokaartjes etc etc.

Toen naar de echo. Het was natuurlijk een ultrakorte echo van 5 minuutjes ofzo, maar het was helemaal geweldig. Ze lag er goed voor zodat je de beentjes en armpjes en de handjes en voetjes heel goed kon zien, alleen het gezichtje was niet duidelijk. Ze was lekker aan het bewegen en heel druk. Weer werd gezegd: wat heeft ze lange benen.... van wie heeft ze dat toch? Ip werd niet naar het geslacht gekeken maar er werd toch een uitzondering gemaakt..... heel duidelijk een meisje, dus nu weten we het zeker! Mijn moeder in tranen, mijn vader helemaal verwonderd hoe duidelijk het allemaal te zien is en ik blij met dit onverwachte kadootje. Daarna nog meer kraampjes en kreeg ik nog een kadootje van mijn moeder: een soort hanger met hartjes voor aan de kast. Mijn vader weer aan het mopperen dat zoiets 15 euro moet kosten....haha.

Her en der toch nog wel wat informatie opgevangen, bv over borstvoeding. Ik heb een borstverkleining gehad en hou toch wel rekening met het feit dat dit niet kan. Maar hoorde nu dat hoe jonger je bent, hoe langer geleden het is, hoe groter de kans dat het toch gaat lukken. Nou, ik was net 20 toen het gebeurde en dit is al 12 jaar geleden, dus ik ga het zeker proberen! En als het niet lukt.... dan lukt het niet.

Mijn moeder kreeg steeds meer de smaak te pakken, werd helemaal wild door alle babyspulletjes en vond alles leuk. Dus tijd om naar huis te gaan. Toch altijd weer vermoeiend zo, een paar uur op stap met mams en paps...

Onze kruimel heeft het allemaal gelaten over zich heen laten komen. Met haar 22+1 weekjes gaf ze rustig af en toe een trapje maar ze hield zich aardig in. Ze wilde zeker niet dat oma meteen met haar hand op mijn buik zou komen!