Alive and kicking!

Vandaag 9 weken en 5 dagen zwanger, jawel, sinds vandaag ben ik 1 dag voorruit gezet!

Gisteren heb ik dan eindelijk een afspraak bij de verloskundige gemaakt. Was wat gedoe omdat ik perse op woensdag op controle wil komen en de meeste verloskundigenpraktijken zijn dan gesloten. Was al ergens afgewezen omdat ik te ver weg zou wonen (6 km??!!). Maar uiteindelijk bleek de praktijk van eerste keuze toch helemaal niet moeilijk te doen over controles op woensdag en heb ik daar een afspraak gemaakt. En wat blijkt, ze wilden me graag in week 9 al zien, dus zeg maar vandaag al.... en of ik ochtend urine wilde meebrengen.

Dus vanochtend erheen, in mijn eentje, mijn vriend kon op zo'n korte termijn geen vrij nemen. En aangezien ik die urine mee moest nemen EN nog geen 10 weken zwanger was verwachte ik geen echo. Maar het liep zoals gewoonlijk weer wat anders...

Eerst inschrijven bij de secretaresse, urine inleveren waar ik daarna niks meer van hoorde. Toen werd ik opgehaald door een man??, op een of andere manier had ik een vrouw verwacht. Ik kreeg heel kort wat vragen over de eerste dag van de laatste menstruatie en er was nagenoeg geen ruimte om effe aan te geven dat ik al een echo gehad had bij ruim 7 weken. Maar ach.... ik mocht snel gaan liggen voor een ..... echo!

Pfffff, zenuwen all over ineens, zou het wel goed zijn? Dit keer een echo door de buik heen, ook weer wat nieuws hoor! En daar was ie dan, onze kruimel, 28.7 mm groot en ik zag heel duidelijk het hartje kloppen. Ik vond hem alleen er een beetje dood bij liggen terwijl ik dacht dat ie nu wel een beetje zou gaan bewegen. Maar ik zei het nog niet of onze kruimel begint ineens naar mij te zwaaien! haha, wat een schatje was het! Ik mocht dit keer wat langer kijken en ik uiteraard hield ik het echt niet meer droog, wat een prachtig beeld was dat, echt de mooiste baby die er is!

Verder kon hij niks vinden wat de verklaring zou kunnen zijn voor het bloedverlies, misschien een schimmeltje of zo, maar ik had geen jeuk (uiteraard daarna de hele middag wel.....). Waarschijnlijk is het mijn sterk doorbloede baarmoedermond, daar kunnen makkelijk wondjes ontstaan door seks (wat is dat?), maar ook inspanning, stress bla bla. Gelukkig geen afwijkingen bij ons wondertje.

Aangezien er vanuit werd gegaan dat ik een cyclus van 28 dagen heb kwam ik uit op 2 maart. Dit ondanks het feit dat ik mijn eisprong deze cyclus pas laat gevoeld heb, het feit dat de echo van de gyn op 4 maart uitkwam, het het feit dat de echo van vandaag op 3 maart uitkwam. Ach, beter iets naar voren dan naar achteren geplaatst worden, als ik maar weet hoe het echt zit!

Daarna door naar een andere verloskundige. Daar werd even mijn bloeddruk opgenomen (110/70) en mijn gewicht (64.5, uhhh, dat is 1.5 kg meer dan in de ochtend thuis op de weegschaal!). Toen een hele vragenlijst doorlopen. Ook of ik in het ziekenhuis of thuis wilde bevallen: ziekenhuis! Werd eigenlijk best goed op gereageerd alleen gaf zij wel aan dat ik dan in het kleine ziekenhuis in ons nieuwe dorp ga bevallen. Tja, daar moet ik even over nadenken. De reden dat ik in het ziekenhuis wil bevallen of voor het geval er iets mis gaat.... ik wil een kinderarts en kinder ic in de buurt en een radioloog voor het geval ik enorm begin te bloeden. En als dat er allemaal niet is (midden in de nacht) waarom zou ik dan niet toch gewoon thuis bevallen (of stiekem naar een ander ziekenhuis) rijden.... Maar goed 2 maart is nog ver weg, en tegen die tijd werk ik al in mijn eigen (grotere) ziekenhuis en heb ik misschien wel een deal met de gyn daar.

Vrijdag hebben we nog een laatste echo bij de gyn, laat ik gewoon staan, effe babykijken, super leuk! En dat is dan ook de gelegenheid om de dames daar te bedanken voor alle goede zorgen van het afgelopen jaar!Volgende week ga ik bloedprikken voor de combinatietest en 25 aug heb ik de echo voor de nekplooimeting. Yes, dan weer een echo!