Mag het een cupje meer zijn (of twee)

Vandaag 8 weken en 4 dagen zwanger.

Langzaam maar zeker begin ik te wennen aan het zwanger zijn. Ik vind het ontzettend vreemd om niet meer van 2 weken tot 2 weken te leven, om niet meer steeds of in de klusfase of op het wachtbankje te zitten. Ik kan nu gewoon vooruit denken, plannen maken, en leef met de dag.

En ik groei ook met de dag. Ik was vanmorgen precies een kilo zwaarder dan voor de zwangerschap. Nu kan ik dit niet verklaren door de baby, of dat ik zoveel snoep. Maar sinds ik weet dat ik zwanger ben heb ik niet meer gesport en ik lig eigenlijk elke avond dood op de bank. Ben dus zwaar inactief geworden en dat eist zijn tol. Maar een groot gedeelte van die kilo is er toch wel heel plaatselijk bij gekomen en dat is echt het enige van het zwanger zijn wat ik vreselijk vind!

Ruim 11 jaar geleden heb ik een borstverkleining gehad. Ik ging van 75E naar 75C. En dat heb ik al die jaren zo gehad. De laatste weken merkte ik natuurlijk wel dat mijn borsten groter werden, en gevoeliger, en de laatste week stond de afdruk van mijn (grootste) bh echt in mijn vel. Tja, tijd voor nieuwe dus.... en uhhh, het werd uuhhhh, weer 75E. Ik ben gewoon 2 maten gegroeid de afgelopen weken! En wat vind ik dit erg! Ik hoop zo dat het weer goed komt na de bevalling. Jammer dat mijn lijf niet snapt dat ik zeer waarschijnlijk toch geen borstvoeding kan geven en dat ze dus helemaal niet zo groot hoeven te worden.......

Wat gebeurde er verder de afgelopen dagen?

Vrijdagavond heb ik het nieuws aan de rest van mijn vriendinnen verteld. Resultaat: een grote meute gillende meiden bij elkaar! Zaterdag mocht ik een mooie bos bloemen van mijn eigen mannetje ontvangen, omdat ie zo trots op ons is. En 's avonds kreeg ik alvast 2 rompertjes van een vriendin. Maandag heb ik het nieuws op mijn werk verteld: ook weer veel felicitaties en iets meer begrip als ik effe wat minder hard ren of niet tot 8 uur blijf doorwerken. Maandagavond was er een mooie bos bloemen bezorgd van mijn nieuwe werk, zooo lief, en wat voel ik me toch welkom daar. Kan niet wachten om te beginnen (pas in okt).

Verder voel ik me in de ochtend echt prima, dan vergeet ik bijna dat ik zwanger ben. Maar tegen 3 uur in de middag begin in me wat minder goed te voelen. Echt zo'n wolkje dat over je heen komt te hangen: moe, misselijk, lamlendig, zwak, buhh. Dus na thuiskomst probeer ik nog wat gezond eten te produceren en plof dan neer op de bank, dekbed erover, en niks meer doen. Meestal val ik dan tijdens een film of serie in slaap totdat ik weer wakker wordt gemaakt om naar bed te verhuizen. Dan is het tegenwoordig tussen half 1 en 1 effe plassen en tussen kwart voor 6 en 6 weer.

Zo kom ik die eerste maanden wel door! Op naar 5 aug, dan weer een nieuwe echo!