Vriendinnen, no1

Vandaag 6+5 wkn zwanger. Minder kwaaltjes dan gisteren, maar dan ook veel afleiding op mijn werk.

Ik zou vanavond met een paar vriendinnen gaan eten. En ik had me echt voorgenomen om niks te zeggen. En dat ging redelijk. We aten wraps met oa gerookte zalm, normaal eet ik daar veel van, nu helemaal niks, was helemaal niet opgevallen.

Maar op een gegeven moment werd er gevraagd hoe het zat met de iui, had voor mezelf al een verhaaltje verzonnen en stak van wal. Zoiets als voelt goed om even niks te doen bla bla. Daarna begon een vriendin te vertellen dat haar huisarts een afwijking bij haar had vast gesteld en dat zij nu ook naar de gyn moest. Ik hield het niet meer. Ik kan niet liegen, zeker niet als mensen zo met je meeleven en je het beste gunnen. Dus wat gebeurde er tijdens haar verhaal: ik kreeg hartkloppingen, begon te trillen en kreeg het helemaal warm enzo. Tja, ik dacht dit lijkt me ook niet gezond voor kruimeltje dus ineens zei ik: ik wordt niet goed, heb helemaal hartkloppingen, ik ben al zwanger!

De meiden werden gek, gegil en gekus en omhelzingen! Iedereen helemaal blij. Heb ze daarna wel gevraagd het nog zo stil mogelijk te houden zodat mijn nieuwe werk het echt niet via via toch gaat horen. Ik wil het zo volgende week na de echo zelf vertellen. En 30 juli komen weer andere vriendinnen bij me eten, hen wil ik het ook zelf vertellen. Ik heb helaas helemaal niet meer gehoord wanneer mijn vriendin naar de gyn mag.....

Pfffffffff, wat voelt het nog raar. Hier heb je dan bijna 2 jaar van gedroomd en ineens is het dan zover. Fantastisch, zit nu nog na te genieten op de bank. Hopelijk kan ik zo slapen, moet morgen toch nog een hele lange drukke dag werken.....