The day after.... (wk 4+1)

Gisteren was de gelukkigste dag van mijn leven. Heb de smile niet meer van mijn gezicht afgekregen, maar aangezien dat ook niet hoeft, heb ik er dan ook weinig moeite voor gedaan.

Op veler verzoek: hoe heb ik het aan mijn vriend verteld?

Hij was natuurlijk op vrijgezellenweekend en zou pas maandagavond na zijn werk terugkomen. Ik had vanalles bedacht zoals: een speurtocht door het huis, met een rebus waarop staat jij dat hij papa wordt.....Maar toen ik bij mijn vriendin was voor de bevestiging van het tweede streepje zeiden zij en haar man dat ik het meteen moest vertellen, ook al was het door de telefoon. Haar man zei dat je zoiets gewoon echt wilt weten als toekomstige papa en mijn vriendin zei dat ik na 3 dagen mijn emoties waarschijnlijk weer iets onder controle had en dat het dan voor hem helemaal nieuw is. Dan zit je niet meer op dezelfde golflengte. Tja, daar zat wat in. Dus ik heb een foto van de test gemaakt en naar mijn vriend gestuurd. Maar hij reageerde er helemaal niet op! GRRRRR. Toen minimaal 8 keer gebeld: voicemail. Ze waren net bezig met een rondleiding. Later, toen ik alweer thuis was belde hij op en heb ik het gewoon maar verteld (de sms had ie niet gekregen). Hij was helemaal overdonderd. Weet je het zeker? Moet je niet nog een test doen? Ongelooflijk!! Ooooooooooooooooooo, en ik wilde hem helemaal platknuffelen maar dat gaat zo lastig door de telefoon. De rest van de dag kreeg ik elk uur een sms met hoe het gaat, of ik al wat voelde etc etc. Hopelijk komt ie vanavond toch nog thuis, zal in ieder geval laat worden.

Hoe zag mijn dag er verder uit? Ik ben een van de orginisatoren van een tennistoernooi, maar ik kon er weinig enthousiasme voor opbrengen. Ben rond 12.00 wel gegaan, maar in de middag nog een uurtje naar huis en 's avonds vroeg naar huis en naar bed, was doodmoe, nu nog steeds eigenlijk. Maar heb de afgelopen dagen ook gewoon slecht geslapen, zal het dus niet direkt als een symptoom aanmerken.

Tussendoor heb ik goed op mijn eten gelet, geen alcohol, veel fruit en groente, geen caffeine en voor de verandering maar eens wel melk/joghurt. Ik heb alle tennistoernooien van de komende weken afgezegd (voelde toch niet goed), heb me aangemeld voor moeders voor moeders, heb een buikfoto gemaakt, mijn profiel op zwanger gezet en heb alvast gekeken op sites waar je mokken kan ontwerpen (als vertelkado voor mijn ouders en broer en schoonzus).

Kortom: alles wat ik al 2 jaar wilde doen heb ik direkt allemaal gedaan en het voelde GOED!!!

Behalve dat ik gisteren niet ongi werd en dit tot nu toe mijn langste cyclus ooit is wijst er verder niks op zwangerschap. Niet misselijk, geen pijnlijke borsten, heb alleen onzeker-makende-ongi gevoelens in mijn buik. Maar stel me maar voor dat onze spruit van 1 mm wat ruimte aan het maken is daar.

Vandaag de finale dag van het tennistoernooi. Vorig jaar was ik helemaal aangeschoten van de champagne, tja, de restjes kun je toch niet weggooien? Eens kijken hoe ik dit ga oplossen vandaag.......