Vandaag is het dan zover: onze eerste IUI.
Ben gisteren en vanacht de hele tijd bang geweest dat het eitje al zou knappen. Kon het maar niet van me af zetten. Maar ik heb niks gevoeld al zegt dat ook niet altijd alles. Vanochtend voelde ik wel wat zeuren aan de linkerkant, maar daar zit die kleine, dus zou raar zijn.
Vanochtend moest ik bellen voor de tijd. Aangezien ik pas half 9 kan bellen, kunnen we dus nooit om 8 uur al een kwakkie inleveren.... maar mijn vriend zat daar blijkbaar wel op te wachten en was dus vanochtend te laat op zijn werk.
Eindelijk iemand van de poli aan de lijn: wordt het 14.00..... echt heel vervelend. Ik ben lekker vrij vandaag maar mijn vriend moet 80 km rijden om op zijn werk te komen. Eerste reactie van mijn vriend: dan kan ik niet....
WAT!!!! Ik spuit me helemaal lek met die hormonen, laat allerlei vreemde mensen echo-apparatuur in me stoppen en jij bent te beroerd om wat te regelen op je werk!!!!!!!!???????? GRRRRRRRRRRRRRR.
Maar hij zal er zijn, hopelijk was het gewoon een eerste reactie en vind hij die ook belachelijk maar mij doet het wel verdriet. Ik zou zelf gewoon ontslag nemen mocht dat nodig zijn.....
Hopelijk dat dat zeuren in mijn buik een opspringen staand eitje is, ik vrees dat ie veel te vroeg is gesprongen en dat alles voor niks is nu. Ik hoop dat de echo zo nog 2 mooie eitjes laat zien, anders geloof ik er niet meer zo in voor deze maand. Volgende maand moet ik dan maar rekening houden met een groeispurt op het einde van de cyclus, dus bij 18 mm al een iui plannen....
reacties (0)