GEZOCHT : LEENOMA

Inmiddels leven we al weer een aantal dagen hier in Limboland, zoals mijn oud Limburgse klasgenoot het zou noemen. Alleen heb ik 'cafe 't Hertje' nog niet gespot (even onderonsje ). De laatste dagen zijn weer heerlijk ondernemend geweest. De oudjes zijn inmiddels weer richting huis vertrokken na een lang weekend. De formatie is wel wat aangepast, want waar neef Jivaro zou blijven, heeft hij zijn vakantieplek ingeleverd aan 'ome Kees' alias broerlief. Hij wilde toch liever zijn moeder uitzwaaien op Schiphol, die deze woensdag richting Suriname vertrekt. Flexibel als we zijn, roepen wij uiteraard: 'ach, why not'.

De afgelopen dagen heeft ons weer aardig wat verrassende inzichten gegeven. Zo blijkt opa een heuse slangebezweerder te zijn. Mochten we het finanicieel ooit niet meer trekken, kunnen we hem altijd verhuren aan het circus. Neef Jivaro blijkt een 'Herman de Blijker-talent' en broerkees krijgt een spoedcursus koken uit onze eigen koker. Waar zo'n vakantie al niet goed voor is.....

Als dinsdag de dag is aangebroken dat vaders en moeders weer vertrekken, inclusief neefje, vindt een hartverscheurend tafereel plaats hier in het Limburgse. Onze lieve kleine man snapt er helemaal niets van. Waarschijnlijk met het motto 'samen uit, samen thuis' in zijn hoofd, ziet hij toch hoe een deel van ons gezelschap, zoals afgesproken, de koffers pakt.
Nadat de handen zijn geschud en wangen zijn bekust, vertrekt het drietal richting de 'opa-auto'. Op mijn armen bevindt zich een ontroostbare peuter, waarbij de dikke tranen over de kleine wangetjes heen biggelen. 'Ik wil met opa mee, ik wil met oma mee, ik wil met Jivaro mee.....'. Het arme schaapje.....

Het is plots toch wat stil in de bungalow.... Na een flinke troostpartij maken we plannen voor die dag. Manlief oppert de kinderboerderij, maar onderweg besluiten we toch de Kasteeltuinen in Arcen te bezoeken. Een voorzichtig zonnetje laat zich zien en het zou droog blijven, dus pakken we die kans. In de auto meldt onze lieve zoon weer dat hij naar zijn oma toe wil. Ome Kees, creatief als hij als mijzelve is, heeft een goede oplossing gevonden.
'Quinnie, jij krijgt van ome Kees een nieuwe oma', zo vertelt hij onze zoon. 'We gaan op zoek naar een bejaardenhuis en kidnappen daar een nieuwe oma voor je uit voor deze week. Wel moet ze natuurlijk een beetje seniel zijn, zodat ze denkt dat jij haar kleinkind bent'. We komen niet meer bij van het lachen. Het scenario wordt nog wat aangescherpt met wat wensen: 'geen rollator (te veel ruimte in beslag nemend), rijke oma is prima (kan ze de tripjes betalen)' en nog een heleboel andere onzin.

Als afsluiter van deze discussie vraag ik broerlief nog wel even zijn aandacht op de weg te houden, want nu we een missie hebben, moeten we toch zeker de borden 'AVONDZON' in de gaten gaan houden........

Geschreven : april 2010