Gewoon een klote week

Maandag heel de dag onderzoeken in uz Leuven. Om half negen vertrokken en om half zes thuis. Het wachten, de onderzoeken, de onzekerheden....slopend. In de eerste plaats erg voor dochterlief, zij moet het ten slotte allemaal ondergaan. Voorlopig verdict : hartje voorlopig stabiel en goede punten voor de vooruitgang die ze heeft geboekt MAAR ze blijft klein 89,5cm maar weegt 20,5. Kg. Sinds september gaat het allemaal weer wat minder. Terug veel ziek, oedeem en enorme gewichtstoename terwijl ze niks eet en ook nog is diarree heeft... Opnieuw tig onderzoeken.... Hopelijk komt er iets uit....we moeten kortelings terug bij endocrinoloog, gaan ze even bekijken wat er nog kan. Kans op start groeihormonen wordt nu groter. Hierdoor groeit ze niet alleen maar de bedoeling is ook haar metabolisme een boost te geven, ben benieuwd.

Maandag heeft mijn moeder ook haar voet gebroken, beter gezegd haar middenvoetsbeentje. Ze draaide zich om in bed, de hond lag erop en krak. Die hond slaapt bij haar omdat die terminaal is. Hij heeft een hersentumor en krijgt regelmatig aanvallen. Hij is nu bijna een jaar aan de chemo pillen, kost zo n 400€ per maand. Die hond is vanbroerlief die inrevalidatie zit van zijn transplantatie en mag omwille van besmettingsgevaar zijn eigen hond een tijdje niet meer zien. Die hond ziet af en de zorg is heel groot. Humaan zou zijn om hem te laten inslapen, maar dit krijgt mijn moeder niet over haar hart, gezien heel de situatie met mijn broer.

dinsdag en woensdag heeft manlief dus verlof opgenomen om met dochterlief naar revalidatie te rijden, dit doet normaal mijn moeder....

Woensdag opnieuw naar ziekenhuis op controle voor de buisjes in de oren. Omdat docherlief moeilijk onder narcose kan, eigenlijk is het gevaarlijk, is er beslist speciale buisjes te plaatsen. In tegenstelling tot normale buisjes mogen deze niet uitvallen van zich zelf maar zouden ze tot haar puberteit moeten meegaan. Spijtig genoeg is er nu toch een buisje los gekomen door haar laatste felle oorontsteking.