Heb het nu al gehad met 2014

Sinds 2007 is er alleen maar narigheid geweest in ons leven. Mijn schoongrootvader, een super lieve man overleed. Kort daarna verloor ook mijn schoonmoeder de strijd met kanker. Die twee overlijdens zorgden voor een enorme familie ruzie. Veel geld is er verdwenen, twee huizen verkocht maar ook dat geld kwam in foute handen, ene rechtszaak na dea andere....kortom serieuze financiële kater voor ons. Wat er allemaal is gebeurd, de narigheid die ons aangedaan is zo erg, dat onze wereld stilstond.

Ondertussen waren wij ook ons eigen huis aan het bouwen. Door alle narigheid ging echter al onze tijd en energie daar naartoe. Uiteindelijk zijn we verhuisd in maart 2009 in een halve bouwwerf, de afwerking zou wel gebeuren als we er in woonden. Een jaar ging voorbij en toen bleek ik onverwacht zwanger van mijn dochter. Aangezien ik genetisch bezwaard ben, mijn broer heeft cf en ik ben drager, was de eerste periode zowiezo moeilijk en onzeker. Op17 weken, de week dat ik ze net begon te voelen kregen we toch groen licht. Onze dochter zou kern gezond zijn. Door dit goede nieuws ben ik een beetje verwaarloosd door gyne. Echo en afspraken Werden vlug afgehandeld. Toen mijn eigen gyne vakantie nam en zijn vervanger wel de tijd nam, sprak hij zijn bezorgdheid uit...baby was veel te klein, vooral haar beentjes te klein in verhouding, vruchtwater ook niet oké, was toen26 weken en zou pas op 30 weken terug gaan naar eigen gyne. Toch even bellen, stelde vervanger voor. Eigen gyne wimpelde alles af, alles was toch in orde 

Eind 2010 werd mijn dochter geboren. En onze wereld stond stil. Uit alles was duidelijk dat onze dochter iets mankeerde....wat dat wist niemand ons te zeggen. Na verschillende mis diagnoses weten we nog steeds niet precies wat ze mankeert. Ondertussen groeit ze op als liefste, mooiste geweldigste kind ter wereld. Haar eerste twee jaren waren verschrikkelijk moeilijk. Niemand wist ons zelfs te vertellen of ze uiteraard 'oud' kon worden. Het heeft er ook al paar keer om gespannen. Tot haar twee jaar kon ze niet stappen niet praten....net na haar tweede verjaardag veranderde er toch iets en stilaan leerde ze toch stappen en brabbelen. Toen ze ook nog buisjes kreeg, amandelen en poepen werden getrokken ging opnieuw een wereld voor open. Door het continue ziek zijn, oorontstekingen, ademhalingsproblemen had ze ook achterstand opgelopen. Wonderbaarlijk herstelde ze daarna super goed en haalde nog wat achterstand in. Eindelijk ook na twee en half jaar sliep ze ook door, en stilaan viel alles op zijn plooi.

ondertussen werd mijn broertje slechter en slechter. Eind 2012 bleek er geen ontkomen meer aan : hij kwam op de donorlijst. Ook dit heeft veel balast gelegd op ons gezin, onze familie. In juli kwam dan het verlossende telefoontje en werd hij getransplanteerd. Uiteindelijk liep dit goed af En stelt hij het uiteindelijk wel.

Ondertussen snakken we naar rust. Maar door alles wat er is gebeurd kunnen we het ons niet financieel veroorloven en blijven we beide fulltime werken. Ook dat is zwaar

Maar toch alles leek eind 2013 te keren. 2014 zou ons jaar worden, na zeven magere, zeven vette jaren toch.

Wel2014 blijkt ook ons jaar niet. Tot nu toe enkel pech, dikke pech,... Mag het nou eens anders worden ???