Bang van wat er komen zal

Sinds kort begint de angst wat op te komen.. angst én spanning, voor wat er komen zal. Weer een babietje erbij, zo gewenst, en zo gepland... maar oh jee... kunnen we dat wel aan?

Het is nu al zo vermoeiend, 2 kleine kindjes, een partner die veel naar het buitenland is, in combinatie met zwangerschap. Maar straks komt er daar nog een nachtelijk huilende baby bij... komt dat wel goed?

Hopelijk verloopt de bevalling vlot, want de kinderen kunnen nergens terecht als ik in het ziekenhuis zou moeten blijven.

Hopelijk is ons kind gezond, want anders wordt heel het gezin hierdoor onder druk gezet.

Hopelijk kan ik het aan, de slapeloze nachten, want anders zullen de kinderen hier de dupe van zijn.

Hopelijk kan onze relatie het aan, want er is nu geen energie meer voor romantiek.

Allemaal zaken waar we sowieso wel mee leren omgaan en het komt wel allemaal goed... Misschien als we het vaak genoeg zeggen, dat het piekeren overgaat. Komaan... we moeten erdoor... hup! hup! hup!

En binnen 3 weken kan ik hopelijk rekenen op een beetje roze wolk ipv baby blues, bij het zien van onze lieve man ;)