Geboorte van Amy Sofia

Net toen ik dacht dat de kleine voor eeuwig zou blijven zitten werd ik maandagnacht 30 september wakker om 0.30 uur. In eerst instantie dacht ik dat mijn vliezen gebroken waren, want het voelde een beetje vochtig en ik voelde me `gek`. Opgestaan en naar het toilet gegaan, maar niks bijzonders, alleen veel slijm. Ik ging in bed liggen en plots kreeg ik een wee. Zou dit het begin zijn? Was ik dan toch ergens van wakker geworden? Binnen 3 minuten kreeg ik de volgende wee en het deed ook al best wel pijn. De wee hield ongeveer 40 seconden aan en na 2 minuten kwam er weer één. Ja, het is begonnen! Na 1,5 uur gebeld, want het was de tweede, dus zou het iets sneller kunnen gaan. VK gekomen en ik had om 2.30 uur 1 cm ontsluiting. Vk weer weg gegaan. Ze zou rond 6 uur weer terug komen.

Even beneden rond gelopen en toch maar weer in bed gaan liggen. Nou, dit werd niks, dus ik wilde eruit gaan om naar het toilet te lopen en even onder de douche te gaan. Ik stond op (4.15 uur) en ik was blij dat ik een matje bij de hand had, want daar braken mijn vliezen! Wat een waterballet!!! Met matje en handdoek tussen mijn benen naar de badkamer gelopen. Toch maar weer vk gebeld, want ze had gezegd dat we moesten bellen als de vliezen braken. Ondertussen had ik flink veel pijn en nog steeds iedere 2-3 minuten een wee, die inmiddels zo`n 50-60 seconden aanhield. Vk weer gecheckt en ik had 2 cm... Ze zou om 7.30 uur weer terug komen en toen had ik nog steeds 2 cm en heftige weeën.

Op naar het zkh, vk zei dat als ik dan nog niet was gevorderd ze me zou overdragen aan het zkh. Helaas nog steeds 2 cm om 8.45 uur.  Ik kreeg pijnstilling aangeboden, want het had geen zin om bij te gaan stimuleren omdat ik al heftige, frequente weeën had. Ik wilde eerst nog proberen te douchen. Dit heb ik tot 11 uur gedaan, maar ik wist inmiddels niet meer waar ik het zoeken moest van de pijn. Ik had geen pauzes meer tussen de weeën door, waardoor ik niet meer goed door kon ademen en de kleine begonnen te dippen in de hartslag. Uiteindelijk toch om 11.30 uur besloten om een ruggenprik te laten zetten. Deze zat om 12 uur en toen kon ik even een beetje rusten. Flinke bloeddruk daling gekregen waarvoor ik nog extra vloeistof toegediend moest krijgen.

Om 14 uur had ik weer flink veel pijn ondanks de ruggenprik. Extra verdoving bijgespoten en de pomp hoger gezet, maar het hielp niet. Om 15 uur voelde ik inmiddels veel druk en had ik het gevoel dat mijn lichaam zelf al begon te persen. Mijn vriend vroeg of hij iemand moest roepen, maar ik zei dat dat niet hoefde omdat ik een uur daarvoor nog maar 5 cm had en ze me voor gek zouden verklaren. Ik zou nog wel even volhouden want om 16 uur zouden ze weer komen checken. Om 15.45 uur kwam een nieuwe verpleegkundige en mijn vriend zei dat ik veel druk voelde, dus ze keek naar me en zei: `Dat wil ik wel geloven. Volgens mij is je lichaam zelf al aan het persen. Ik ga de gynaecoloog erbij halen.` De gyn kwam om 15.50 uur binnen lopen en zei: `Zo te zien ben je er klaar voor.` En ja hoor, inderdaad 10 cm ontsluiting! Om 15.55 uur mocht ik beginnen met persen. Helaas zat mijn dochtertje haar schouder vast en moest ik dus met mijn benen in de lucht en nog een hele tijd wachten voor ik weer mocht persen terwijl haar hoofdje er bijna uit was. Wat was dat vreselijk! Wat een pijn!! Gelukkig kwam ze er ongeschonden uit om 16.07 uur. 

Wat is dat toch een mooi moment als je zo`n klein mensje op je borst gelegd krijgt! Weer helemaal verliefd! 3825 gram was onze Amy. Een flinke meid dus, maar toch o zo klein weer.  We moesten nog een nachtje blijven ivm veel bloedverlies bij mij, maar de volgende dag (1 oktober) mochten we lekker naar huis en gaan genieten van ons gezinnetje. Weer een dametje rijker.