Wanneer is het nou eindelijk klaar...?

Ik word er ondertussen zo wanhopig van... Ik hoopte met een curettage lichamelijk gezien snel klaar te zijn, maar dat valt wel ff tegen. :(

Het ging telkens wel goed. Weinig pijn en zo goed als geen bloedverlies, maar dan kreeg ik om de paar dagen een soort 'aanvallen' waarbij ik heel veel krampen had en krom lag van de pijn. Toen ik op dag 6 weer zo'n 'aanval' kreeg van ongeveer 5 kwartier (!) heb ik toch maar gebeld met de poli. Daar kreeg ik te horen dat als ik dat fijn vond ik wel langs mocht komen. Besloten om dat toch maar even te doen, want het zat me niet lekker. Ik kon diezelfde middag even langskomen voor controle.

Wat bleek: mijn baarmoedermond was zo goed als helemaal gesloten, waardoor de stolsels die zich hadden gevormd er niet uit konden. Er zat nog zoveel 'troep' in dat er na overleg werd besloten dat ze mijn lichaam zouden helpen door nog even het één en ander weg te zuigen met een dun slangetje. Dit werd dan ook meteen gedaan. Wat deed dat een pijn zeg... En ik was helemaal alleen. Mijn vriend en ik dachten namelijk allebei niet dat er iets gedaan zou worden, dus hij was gewoon op zijn werk gebleven. Ik was blij toen het na iets van 5 à 6 keer zuigen klaar was. Het voordeel van de behandeling was dat er meteen wat stolsels uit waren en het belangrijkste was dat de baarmoedermond weer wat geopend was. Er werd mij verteld dat ik 5 dagen later weer terug moest komen voor controle.

Gisteren was het dan zover. Ik moest weer terug voor een echo. Ik wist niet echt wat ik er van moest denken, want ik had wederom al spoedig geen bloedverlies meer gehad. Maar was dit goed of juist niet? Alleen de dag van de behandeling had ik veel bloed verloren.

Op de echo was te zien dat mijn baarmoeder nog steeds helemaal gevuld was, maar niet meer zozeer met stolsels, maar vooral met helder bloed. Mijn baarmoedermond was dus weer gesloten... Er werd besloten om af te wachten in de hoop dat ik het alsnog binnenkort spontaan zal verliezen en anders misschien met de volgende menstruatie. Mocht ik toch opnieuw klachten krijgen van buikpijn of koorts dan moet ik terugkomen en dan gaan ze opnieuw curetteren. Help! Dat wil ik niet! Ik wil het afsluiten. Ik probeer weer een beetje in mijn lichaam te geloven, maar ik vind het lastig, want waarom doet het niet gewoon wat het moet doen?! Eerst houdt het een kindje vast dat al overleden is en dan vervolgens herstelt het ook nog niet zo voorspoedig als gehoopt. Daarbij wil mijn temp ook nog niet erg goed dalen en was er nog niet heel erg veel activiteit in mijn eierstokken. En dan was ik ook nog zo eigenwijs om gisterenochtend toch alvast een zwangerschapstest te doen om te kijken of het HCG al bijna uit mijn lichaam was. Nou, die was natuurlijk binnen de kortste keren knalpositief.

En het enige dat ik nu kan doen is afwachten, dus dat doen we dan maar. En ondertussen hoop ik dat mijn lichaam snel weer gaat doen wat het moet doen!