Drama

Ik wil weer beginnen met hoeveel ik van mijn meisje hou, en hoe blij ik ben dat zij er is. Ik heb nog geen moment gehad dat dat minder werd. Elke dag hou ik meer van haar.

Maar gisteren had ik echt een rotdag!! Na een week of twee steeds meer twijfels of alles wel goed ging met mijn dochter ben ik gisteren met haar naar de huisarts geweest op aanraden van het consultatiebureau. Diagnose: Verborgen reflux. Arm klein meisje!! Dat kwam best hard aan bij mij, ik wil niet dat ze pijn heeft! Maar glukkig heeft ze nu medicijnen. De rest van de dag bleef ze maar af en aan huilen, en ik werd onzekerder en onzekerder. Ik lees vanaf haar geboorte veel boeken over wat babytjes voelen en hoe je daarop in kan spelen. En merk dat ik daar alleen maar onzeker van word. s'avonds was ik zo overvemoeid, en zo onzeker, enzo geraakt door haar gehuil, dat ik het een beetje kwijtraakte. Ik kon niet meer, zag het even niet meer zitten!!

Nu na weer een gebroken nacht, en ongelofelijke pijn aan mijn hoofd en ogen van het sniet slapen heb ik een besluit genomen; Ik lees voorlopig geen boeken over babies meer, en ga op mijn eigen gevoel af. Dat deed ik in het begin, en toen ging alles goed!

Het slaaptekort hoort er nou eenmaal bij, maar ik hoop dat de medicijnen snel aanslaan en dat ze zich beter voelt.

Nu ga ik even rustig zitten, en dan weer volop genieten van mijn fantastische dochter waar ik ontzettend dankbaar voor ben!!