Ik kan er niks aan doen.. Ik blijf eraan denken! Vooral als ik het liedje ' Love you till the end' luister..
Ik was altijd erg regelmatig ongesteld, nooit overtijd, en altijd erg matig. Dus niet veel bloed.
Een maand voordat ik zwanger was van onze dochter, was ik over tijd. En wist zeker dat ik zwanger was, maar durfde niet te testen, en heb in die 5 dagen dat ik ongesteld was ( stomSTOM!!) gewoon zware emmers water gesjouwd en hoog getild enzo. Na een paar dagen overtijd te zijn waren we in de stad. Ik stond in een winkel, en het voelde ineens alsof er een stop uitgetrokken werd, had dit nog nooit gehad! Het bloed stroomde eruit, en moest een jas om mijn heupen knopen om het te verbergen. Zo zijn we snel gegaan.
Ik wist niet wat ik hiervan moest denken, maar ging ervanuit dat ik een miskraam had gehad.
Een maand later was ik weer zwanger en heb toen een dag voor mijn nod positief getest.
Nu blijf ik hieraan denken. Hadden we nog een kindje? Of niet?
Ben in staat om er een medium bij te halen om dit te proberen te achterhalen. Wil het zo graag weten, al schiet je daar natuurlijk weinig mee op.
Maar toch.. Ik blijf ermee zitten.. Ik hou zoveel van mijn dochter.. En wil gewoon weten of ik nog een kindje heb gehad.. Zodat ook dat kindje een plekje in mijn gedachten kan krijgen/houden..
reacties (0)