Vandaag ben ik weer ongesteld geworden. Ik ga nu ronde 13 in. Ik begin wel wat mijn geduld kwijt te raken. Ik ben al 39 jaar en graag had ik een tweede kindje gehad. Maar we zijn nu al bijna één jaar bezig. Graag zou ik weten of het er ooit nog van zal komen. Want iedere maand is het weer van dat: ontgoocheling; weer wat hoop opbouwen; klussen (is ook niet altijd evident, want het is echt van 'moeten'), daarna weer hopen en dromen dat ik misschien deze keer wel zwanger zal zijn, daarna weer een ferme ontgoocheling. Enzovoort.
Ik heb al een zoontje, Sebastian. Van hem was ik al na 3 rondes zwanger (en was toen ook al 37 jaar).
Eigenlijk zou ik al moeten tevreden zijn dat ik één kind heb. En het is ook een schatje!!! Maar ik wil zo dolgraag een speelkameraadje voor hem. Maar op den duur wordt het een obsessie. En die onzekerheid of het ooit nog zal lukken, knaagt aan mij.
Ik heb eind april een vruchtbaarheidsonderzoek bij de gynaecoloog, zowel voor mezelf als voor mijn man. Weet iemand wat dat precies inhoudt zo'n onderzoek?
Ik denk dat het het beste is wat ik kan doen: actief iets ondernemen. De gynaecoloog zal normaalgezien toch zien waar het probleem ligt, niet? Ik ben uiteraard al oud en bijgevolg al minder vruchtbaar. Of misschien is er een probleem met het zaad van mijn man. Kan ook. Maar hopelijk zal de gynaecoloog ons verder kunnen helpen.
reacties (0)