Super blij

Ik wil nog even laten weten dat ik echt super blij ben. Ik was de 1e dagen vrij onzeker, omdat ik er stil sta bij het feit dat het alsnog mis kan gaan. Maar ik voel me nu positief en optimistisch (haha, ook voor het eerst dat ik leef, dat ik optimistisch ben).
Ik merk dat mijn man ook heel enthousiast is, en dat kan me echt ontroeren. Tot voor 3,5 maand geleden wilde hij niet eens voor een 2e kindje gaan, en nu is hij echt heel blij.
Hij vertelde iemand pas geleden zelfs dat hij dat kwetsbare, afhankelijke van de 1e maanden ook zo leuk vindt. En ik maar denken dat hij tegen de 1e maanden op zag.
Tijdens mijn 1e zwangerschap zag ik wel tegenhet 1e half jaar op, maar dat is me reuze meegevallen.
Ok, de 1e 3 maanden heb ik nauwelijks genoten, door 'trauma' na de bevalling, zeer pijnlijke, borstvoeding die steeds minder werd, krampjes en verborgen reflux.
Nu heb ik me voorgenomen om echt meer te gaan genieten. Ik weet een beetje wat ik kan verwachten, ik weet dat de krampjes over gaan en dat borstvoeding zeker weten het beste is voor je kindje, maar niet het belangrijkste. Mama's emotionele gezondheid is ook belangrijk, en dat wilde ik toen niet inzien.

Ik ben echt ontzettend blij en God zooooo dankbaar dat ik dit nogmaals mag meemaken! Tuurlijk houd ik een beetje angst, maar ik ben ook nog maar 5 weken en 1 dag zwanger,dus het zou niet slim zijn om niet in je achterhoofd te houden dat er nog van alles mis kan gaan. Maar het voert niet meer de boventoon. De voorpret overheerst nu.
Vandaag ben ik op controle geweest bij iemand, en zij vertelde me dat ze al 2 jaar probeert zwanger te worden, PCOS heeft en al een jaar bezig is met IVF, met spuiten, hormonen, klachten en alles er op en eraan.
Dan besef ik nog meer hoe gezegend ik ben, al besefte ik dat toch wel hoor. Ik kan me zo verdrietig voelen al ik besef hoe moeilijk het bij anderen gaat en ik schaam me achteraf, omdat ik zo verdrietig was wanneer ik ongesteld werd, toen we bezig waren voor onze 1e zwangerschap. Het heeft MAAR 9 maanden geduurd! Dat is niets, normaal, gezond.
Dus aan iedereen die nog in de trajecten zit: heel veel sterkte en ik duim me suf voor jullie, echt waar!
Groeten en veel liefs,

Mama-van-Luuk