Ontwikkelinge & Waarom eendje voeren als…

… ik het brood zelf zo lekker vind?

Dat moet Luuk gedacht hebben, gisteren toen we eendjes gingen voeren.Er waren eenden en kuikens, en mijn man en ik waren fanatiek aan het brood voeren. Mijn man gaf Luuk een stukje om aan een kuikentje te geven, maar hij stopte het stukje gelijk in zijn eigen mond. Dat heeft hij al vaker gedaan, dus we houden er rekening mee dat het brood nog wel eetbaar is, niet beschimmeld ofzo.
Even later gaf ik 1/3^e van een korst, en die at hij ook in no-time op, nog zo’n strook ook, dus bij elkaar opgeteld heeft hij in dat stukje wandelen een hele droge boterham op, de korst nog wel.
En ik dacht echt dat hij ‘savonds genoeg bami gegeten had; hij zei zelf al ‘klaaaar’ en trok aan zijn slabbertje, HET teken dat hij genoeg heeft.

Verder gaat het erg goed. Sinds de lieve reacties op mijn vorige blog en de peptalk van mijn man, voel ik me een stuk zekerder. Luuk luistert steeds beter, zegt al zo veel woorden, dan ik elke dag weer verbaasd sta te luisteren, en ik besef dat alle kindjes weleens een zeur- of jammerbui hebben, die niet altijd te verklaren is.
Nu is Luuk bezig met zijn laatste 4 kiezen (voelen met vingers, dunne luiers), dus dat geeft irritatie, en hij nadert de bijna-17-maanden sprong, en ik herken al veel van de ‘symptonen’ uit het boek ‘oei ik groei’. Ik geloof echt niet alles wat erin staat, maar de maanden kloppen tot nu toe wel, kwa hangerigheid, kroelerigheid, jammeren, enz.

Ik moet zo vaak keihard lachen om Luuk. Als er een klok slaat zegt hij ‘Deng deng’ en hij kijkt dan zo enorm blij!
En als we samen opruimen, zegt hij bij elk blokje dat hij in de blokkenemmer doet: ‘Emmer’.
En zijn favoriete kroeldoek is nu een theedoek, maar niet uit welke, als er maar blauw in zit. Ik kan dus elke dag een schone klaarleggen in de huiskamer, en dan pakt hij hem tegen zijn wang aan en zegt dan ‘kwoele’ (hij kan nog geen R zeggen, logisch) .
En als hij naar bed wil gaat hij voor de huiskamerdeur staan, zegt dan ‘Open?’ en als ik die open heb gedaan gaat hij aan de trap staan, en zegt sinds kort soms ‘bedje?’.
Nou, dat is toch bizar? En ik ben niet de enige die het verstaat… soms zeggen moeders weleens dat hun kind van alles zegt, en dan verstaat alleen mama het. Nee, iedereen die het hoort verstaat het tot nu toe, echt schattig, echte woorden met zo’n net-geen-baby-meer-stemmetje!

Ok, het lopen:
Aan mijn hand loopt hij eigenlijk los, hij hangt of leunt niet aan mijn hand. Maar zodra ik hem loslaat gaat hij gelijk zitten, nog een halve seconde later. Hij heeft al een paar keer 2 en 3 stappen los gezet, ergens naar toe, maar dat had hij zelf niet door. Dus hij zou het wel kunnen maar durft het niet. Ik vind het prima, nu is hij nog wat babyachtiger met dat kruipen. Het zal wel slikken zijn als hij over een tijdje loopt: weer een tijdperk afgesloten.

Nou, zoals jullie kunnen lezen zit ik prima in m’n vel, ondanks dat ik ongesteld ben en dan normaal gesproken erg pessimistisch ben… misschien in mijn blog van morgen, haha.

Nou, de groeten allemaal!