Tranen met tuiten

Het zal er allemaal wel bij horen, . . . ik huil bij emotionele momenten op tv tranen met tuiten. Gisteravond keek ik (net als een groot deel van de Ned. vrouwen) weer naar de 1e aflevering van GTST van dit seizoen. Het kindje van Sjors werd geboren en daar kwamen de waterlanders. Helemaal geraakt door de aanblik van dat kleine wezentje. Ik verneem dat ik daar lichamelijk ook meteen op reageer. Mijn borsten worden bijv. erg gevoelig. Vrijdag was ik bij één van de meiden van de pufclub. Ze is 4 weken geleden bevallen van har zoon Sem. Ook daar vernam ik dat mijn hele lichaam reageerde op de geluidjes van die kleine. In mijn eigen buik werd het ook meteen onrustig.

Je wilt er niet op zitten wachten, maar ik merk wel dat ik alert ben op elk signaal in mijn lichaam. Toch ga ik mijn buik ontzettend missen. Het is zo knus en nog zo helemaal van ons, zonder dat iedereen straks een mening of idee heeft.

Nog eventjes!

Liefs J.