Eventjes wat van me afschrijven...
Het valt me allemaal erg zwaar. Iedere dag zwaarder dan vorige. Ondertussen ben ik op een punt aangekomen dat meerdere keren per dag de tranen weer als een rivier over mn wangen stromen. Ik mis mn lieve jongetje zo...
Ik had me voorgenomen om van de zwangerschap te genieten. Een nieuw wondertje dat in mn buik mag groeien. En wat voel ik me rot tegen over dit kindje... Nog niet eens ter wereld gekomenen krijgt al zo veel verdriet van mij mee...
De tijd kan me niet snel genoeg gaan en zal blij zijn als we dit achter de rug hebben. Nachten lang lig ik wakker en kan mn gedachten maar niet stop zetten. Oververmoeid en vol verdriet kom ik iedere dag weer mn bed uit.
Daar komt bij dat we het erg moeilijk hebben met Ali Akbar. Hij zit momenteel echt in een verschrikkelijke fase. Met veel gillen, schreeuwen, huilen, slaan, schoppen, gooien en vooral niet luisteren. De driftbuien vliegen ons om de oren =(
reacties (0)