Hechtingen enz...

Zo... eindelijk sinds vanochtend zijn de laatste hechtingen verdwenen!

Duurde wel lang, na 26 dagen... Na mn 1e zoontje was ik ze binnen 2 weken al kwijt. Heeft het bij jullie ook wel eens zo lang geduurd?

Vandaag maar eens even kijken of alles goed geheeld is. Vorige keer was dat niet goed gegaan, was 1 scheur open gebleven en gaan ontsteken. =( was echt verschrikkelijk...

Ik verlies ook nog steeds af en toe een beetje bloed. Soms een veegje per dag, maar soms ook nog wel echt wat bloed. Hopelijk stopt dat ook snel, zo vervelend.

De melkproductie is gestopt en de hoofdpijn ook. =)

Ben blij om me weer een beetje goed te voelen. Zo vervelend als je steeds wordt herinnerd aan de bevalling... Ik herinner liever mn mooie babytje <3 dan de pijn.

Het blijft moeilijk, soms denk ik nog steeds: is ons dit nou echt overkomen??

Je kent de verhalen altijd wel, maar toch is het moeilijk te bevatten dat zoiets jezelf ook kan overkomen.

En sommige dingen blijven lastig en pijnlijk... zo zag ik laatst een man lopen op straat met 3 kleine jongetjes, waarvan hunleeftijden heel dicht op elkaar zaten. Maakte me zo verdrietig. Het zag er zomooi uit en, en bedacht me... dat kan ik mn man niet meer geven. Stom hoe je je dan opeens schuldig kan gaan voelen voor iets wat je zelf helemaal niet kon veranderen. Maar toch voel ik me soms wel zo tegen over mn man. Alsof het doormij komt dat hij dit heeft moeten meemaken... ik weet wel dat dat niet klopt natuurlijk, maar het gevoel is er wel...

Schuld gevoelens, jaloezie, verdriet, boosheid, eenzaamheid, ongeloof... echt alles komt voorbij

Gelukkig gaat het wel weer ietsjes beter nu.

Er zijn een aantal mensen om ons heen ook zwanger nu en zover ik weet toevallig allemaal meisjes. Geen idee waarom, maar daar ben ik zo blij om. Alsof ik een ander nu even geen zoontje gun? Erg he =(