Werk

Zo deze mama is weer aan het werk. Is het UWV ook weer blij. Nu ik nog. Ik heb vorige week mijn eerste trainingen gehad en ik mocht voor ze aan de slag. Ik ben eigenlijk overal wel happy, ik heb jarenlang naast mijn studie schoonmaakwerk gedaan, toen docente engels geweest, bijna 2 jaar voor Sophie gezorgd en toen 3 jaar bij Prorail gewerkt. Nadat ze alle losse contracten bij ons op de afdeling eruit hadden gegooid waaronder die van mij zat ik alweer een jaar thuis. En nu dan aan de slag bij een callcenter... bedelen om donateurs voor goede doelen. Totaal niets voor mij want ik kan slecht tegen die bijzonder strenge regels die vooral in het leven zijn geroepen om studentjes in het gareel te houden. Drie uur bellen, dan stipt een half uur pauze (en waag het eens een minuut te laat te komen op je werkplek) en dan weer 3 uur bellen. Best handig in deze tijd als je baby zo lekker op je blaas kan springen en je als een kleuter om toestemming moet vragen om te mogen plassen. Op zich is het ook best frustrerend als iedereen in deze tijd z'n hand op de knip houdt en jij maar om geld loopt te leuren, dat geld kan ik zelf ook hard gebruiken want trust me, wat een sch&*tloon. Toch schijn ik het wel goed te doen want ze blijven me complimenteren dat ik zulke goede gesprekken voer (ja, ja, de supervisors luisteren mee) en ik heb gisteren zelfs al een nieuwe donateur binnen gehaald. Ach, ik ben aan het werk en hoef dus even niet bang te zijn dat ik straks totaal geen inkomen meer heb (uitkering stopt half augustus) want al nemen ze me na mijn verlof niet terug (wat ik niet verwacht aangezien mijn opleider me graag wil houden zelfs na 1 week) dan heb ik nog 12 tot 14 weken verlof en recht op mijn resterende uitkering van ongeveer 2 maanden. Gelukkig kan ik goed acteren dus het bedelen en de geveinsde interesse gaan me redelijk goed af en zolang ik niets beters heb gevonden ben ik gewoon daar aan de slag. Beter dan enkel m'n pootje ophouden bij het UWV al ben ik bang dat die beter betalen dan het callcenter maar ja, zelfs ik heb nog een restje trots...