Zoals een aantal van jullie nog hebben gelezen in mijn voorgaande "oudere en verloren blogs" was ik tot voor kort een beetje depressief door alles wat er staat te gebeuren. Nu zijn we bijna 2 weken verder en begin ik me wonderwel weer steeds iets beter te voelen, maar zit de angst voor de 25e week er nog zeker wel te broeden.
Ik kon om alles wel huilen, voelde me nutteloos naar mezelf en naar mijn partner toe, en ik mag niets doen wat mijn buik/baarmoeder belast. Nu is mijn mannetje(de lieverd) er steeds geweest om mij op te beuren, naar me te luisteren of gewoon om me even vast te houden. Waardoor ik alles weer wat meer van de rooskleurige kanten ga zien.
Nu op dit moment ben ik 22 weken zwanger en verloopt het allemaal erg voorspoedig, tegen alle verwachtingen in. Na de harde buiken door stress, angst en druk doen is nu de rust van binnen weer wedergekeerd en sparteld ons kleine wondertje nog steeds heerlijk rond. Zo druk als dat ie is houdt ie mij wakker, of maakt mij wakker s'morgens vroeg door mijn blaas als trampoline te gebruiken, en heeft hij zowaar zijn papa een blauwe kaak geschopt 2 dagen geleden(hoezo babyhooli).
Over wel geteld 3 weken vanaf nu zullen wij elkaar het jawoord gaan geven, en gaan wij voor de rest van ons leven een gezinnetje vol liefde, respect, en normen en waarden vormen. Ik kijk er enorm naar uit en ik ben reuze benieuwd naar het pak van mijn aanstaande.....maar hij houdt het verdacht makkelijk voor zich hihi......erg vervelend voor mij natuurlijk ;-)
Ach........ik ga nu maar eens proberen te genieten en ik hoop dat het bij iedereen op het moment eigenlijk gewoon net zo voorspoedig gaat als bij mij.
En voor Cristalmoontje in het bijzonder, mijn liefste BBvriendinnetje.
Keep you all posted
Veel liefs van een Bride2Be
reacties (0)